Terugblik II

IMPOSANT! Waar nietige stervelingen toe in staat zijn. En dan te bedenken dat wij dat uitsluitend te danken hebben aan de tijd die stomweg voortschreid. Van plaggenhutten naar gebouwen die hoog in de hemel reiken, van holbewoners naar de vanzelfsprekendheid wanneer je een kraan opent en water tot je kunt nemen. Het bier dat gebrouwen wordt, temperaturen die in te stellen zijn, een verwarming die reageert op een knop die zich elders bevindt, een schakelaar die ervoor zorgt dat je licht vindt in de duisternis… Mensen die andere mensen hun zielen knijpen, anderen die ervoor hebben gezorgd dat het vuur bleef branden, dat ijzer tot staal werd gevormd, automobielen zonder paarden maar wel met die krachten vooruit snellen, een raket naar de maan en een vlucht weer terug. Als wat kleine voorbeelden in een momenteel tomeloze wereld. Een Amerikaan die veronderstelt dat met geld alles te koop is, een dictator met een overtuiging die de slachtoffers van zijn regime slechts in getallen aan zich voorbij laat gaan, mensen op de vlucht en kanker dat, waarschijnlijk op termijn, volledig bestreden kan gaan worden. Wat chaotische gedachten, terwijl ik me aan een terugblik overgeef!

Want laat ik toch maar even terugkeren naar de afgelopen week, waarbij de hierbij geplaatste beelden iets weergeven van dat wat mij toen beROERde! Het Roergebied, om even wat duidelijkheid te geven.
Ik heb ‘iets’ met trappen. Trappen geven de mens de gelegenheid om letterlijk boven zichzelf uit te kunnen stijgen, in die zin dat een boven aanzicht een totaal ander beeld oproept dan vanaf de begane grond. De wereld van boven aanschouwt, heeft iets weg van het beeld dat veelal aan vogels is voorbehouden. Of wanneer een reis met een hete luchtballon wordt ondernomen. Een vliegtuig dat door het luchtruim raast, een zweefvliegtuig dat voor totaal andere ervaringen zorg kan gaan dragen. Om stil te staan bij het gekrioel van een grote mensenmassa, als mieren als mensen zich gaan gedragen, hoewel er veelal sprake is van het omgekeerde. Roltrappen die omhoog dan wel omlaag gaan, waar wordt verondersteld dat je rechts staat om anderen, in hun haast, niet in de weg te staan. En dan die gewone trappen, duister soms, donker met wat licht, de tast die een rol kan gaan spelen en mogelijke nachtmerries die je ’s nachts uit je slaap weten te houden…

Een propellor! Een overblijfsel uit de Tweede Wereldoorlog terwijl een mogelijk Derde op de loer kan liggen. Als een vorm van een waarschuwing aan de mensheid. Gebroken, opgegraven en in een museum tentoongesteld. Een Amerikaan in Duitsland, gelijk ook Elvis daar de nodige sporen heeft achtergelaten. In een andere tijd, de Koude oorlog ervoor zorgde dat in Nederland de Bescherming Bevolking kon gaan beschikken over atoomvrije kelders. Rusland een bedreiging vormde en momenteel weer zorgt voor verhoogde waakzaamheid. Een vingerwijzing in zekere zin, een bewustwording waartoe diezelfde mens ook nog in staat blijkt te zijn: anderen te vernietigen!

Om dan te besluiten met een beeld dat al het voorgaande teniet doet: figuren die doen denken aan poppetjes die een spel met de werkelijkheid spelen. Want spelen met poppetjes doet immers minder schade dan met mensen spelen. Stomweg kijken, niet aanraken, niet te spreken laat staan dat ze in staat zijn om terug te praten. Zo eenvoudig is het bericht van vandaag. Een knipoog vergezeld van een waarschuwing: maar die waarschuwing komt niet aan bij de mensen die op een ander niveau anderen waarschuwen!