‘Tis niet aars…

Desolaat. Geen ander woord dat meer omschrijft dan dat wat zich nu voordoet. Verlatenheid zou in de buurt kunnen komen, ware het niet dat de zon schijnt en de wind ervoor zorgt dat het desondanks guur aanvoelt. Dat mensen er op uit trekken is voorspelbaar, dat de natuur lokt een gegeven en dat er dan opeens horden mensen zijn die (nood)gedwongen dichter op elkaar komen te staan dan wel lopen, zorgt ervoor dat de stranden overbevolkt raken, dat boswachters er alles aan doen om mensen op hun verantwoordelijkheid ten opzichte van een ander te wijzen, dat er toch nog samenscholingen zijn van meer dan twintig personen die, vanwege hun sociaal zijn, asociaal bezig zijn en blijven.

Waardoor de tegenstrijdigheid in zeggen en doen wederom de nodige vraagtekens bij anderen oproept. Geen ‘meltdown’, hoewel het daar veel van weg heeft. Neen, er is sprake van een beperkte ‘lockdown’ en ook daar zijn de nodige vraagtekens ???? bij te zetten. Hetgeen ik dan maar bij deze doe.

Ben aan een sociaal rondje onderweg geweest, opvallend hoeveel zondagsrijders dit keer thuis zijn gebleven en waar Russen met maximaal drie personen in een auto zich verplaatsen (vier om vierrussen niet verder te gaan verspreiden) is het van belang dat wij ons de nodige voorzorgen ter harte nemen. Op bezoek bij moeder Corry opdat zij toch nog enige aanspraak heeft met haar directe familie, mijn gezicht laten zien en binnengekomen bij Joke en Piet en diepgevroren nasi en bami mee heb gekregen, bij Jan, Marjolijn en Kris een tosti gegeten en bier bekomen die ongeopend in de koelkast alhier is verdwenen, mijn kostje bij elkaar gescharreld omdat de voedselbank voor een belangrijk deel is gesloten, ik mij niet naar de supermarkt hoef te begeven, zo is het leven in het algemeen en mijn leven in het bijzonder, van dag tot dag aan (on)verschilligheid onderhevig. Met nog steeds in mijn achterhoofd: ik behoor tot de risicogroep…

Genoeg ge-emmer, de kans dat deze overloopt door die ene druppel uit mijn loopneus is aanzienlijk en wanneer het weer het toelaat… ook vandaag zul je me niet op straat gaan treffen. ‘Tis niet ‘aars’ en het zij zo en niet veel anders!

En dit beeld SPREEKT VOOR ZICH. Met dank aan Thom en Wil!