Uit de kast!

Ze kwamen twee keer per jaar ‘uit de kast.’ Maar dit keer in letterlijke zin, voor ze weer in de kast verdwenen, daar stof verzamelden voor ze weer ‘uit de kast’ werden gehaald. Ze waren ook kostbaar in de tijd dat wij (mijn zus en ik) er even mee mochten spelen. Maar even voor die tijd verdwenen ze in de tas van mijn moeder en kwamen pas in het licht te staan toen wij bij de tandarts in de wachtkamer kwamen. Dinky Toys wat een aanslag pleegde op het huishoudbudget wat toentertijd een belangrijke rol speelde. Maar…

wij mochten tussen de benen van de wachtenden in de wachtkamer ons uitleven, die mooie rode brandweerauto van Engelse makelij in tweevoud en vooral die Landrover met dat Engelse stuur, alwaar een mannetje te ontdekken viel. En het kon ons niet lang genoege duren, alvorens wij in de behandelkamer waar de boor op ons wachtte. Maar de tandarts was altijd heel vriendelijk en beloonde de open mond met suikerzoete pepermuntjes…

Helaas kwam ook aan dit uitstapje een einde en verdwenen wederom in de tas van moeder. Thuis gekomen uit de tas gehaald en ‘in de kast’ terecht gekomen, stonden ze daar te wachten tot

het moment waarop ze wederom ‘uit de kast’ mochten komen…