Vandaag!

Na regen komt zonneschijn, vermits het weer dit toelaat. En om toegelaten te worden in de huidige tijd, vergezeld van voorzienigheid en onvoorzienigheid moet je bepaald wel van goede huize komen om daar een draai aan te kunnen geven en is het van belang om stil te staan bij die momenten die zich voordoen. Om enigszins de kleur te blijven zien onder een grauw wolkendek, zijn het juist die anderen die ervoor zorgen dat de kleur die ik op dit moment ontbeer, alsnog tot leven wordt gewekt.

En dan doel ik op de verrassing die mij vandaag bereid werd.
Een tweetal kaarten die enigszins recht doen aan het ontbreken van de kleur die bij mij helaas ontbreekt. Maar… er zijn ontwikkelingen die ervoor zorgen dat op termijn weer het nodige op mijn programma terecht gaat komen, te weten een telefonisch consult met de apotheek van het ziekenhuis, vandaag het bericht dat ik op 8 december genoteerd sta voor een volgende operatie, het bezoek van Bruno waar ik maar uitkijk, morgen een belafspraak met de anesthesie en het eten dat mij te wachten staat. Of dat een bed wat net zo krakkemikkig is als dat ik ben nu een evenwicht is gaan vertonen, recht staat dit keer na al een tijd lang in een schuine stand mij bedgenot heeft verleend en het feit dat er geen ander bed beschikbaar is om dit te vervangen. Zeg niet dat mijn dagen hier voorspelbaar zijn, het duurt even voor er een actie wordt ondernomen en onderwijl tikt de klok steeds door. En wanneer thuis opbelt en ik de stem van LIVA hoor, dat oma en zij een dagje voor zichzelf hebben in Alkmaar en dat ik toch bij mezelf een verlangen bespeur naar thuis…

Maak me op voor de lunch, heb het etappe plassen gecombineerd met een etappe poepen, genoten van het feit dat ik de peedee vanochtend weer mocht beleven na het kattenwasje van gisteren, dat ruim de helft van deze dag reeds gepasseerd is, ach wat heb ik dan te klagen.

De kerkklok geeft het halve uur aan, de twaalf heb ik gemist in de wetenschap dat je in je leven nu eenmaal niet alles kunt hebben!