Vergelen

‘Wel geinig’, zou Hein gezegd kunnen hebben. Hij maakte niet veel meer woorden vuil dan strikt noodzakelijk. En toch werkt hij nog steeds in de psychiatrie, deed zijn opleiding in Willibrord en volgde de theorie op Duin & Bosch. Vandaag was ik op het Landgoed Willibrord en waar Duin & Bosch een kaalslag kent, is het grootste deel van dit Gesticht nog steeds als zodanig herkenbaar.

En de reden? Simpel. Ik zond een foto in naar de Buitenkans en zowaar behoor ik tot 1 van de 15 uitverkorenen. Onder de noemer bevrijding een foto die ik maakte toen ik met Martin in Diemen verzeild raakte. Met een heel simpele tekst, want uitleg was in mijn geval volstrekt overbodig.
Ik ging aan de haal met IBS met de volgende woorden: ‘Vrijheid In Bewaring geSteld, waarbij IBS een rol speelt’. Want hoe vaak zijn er mensen niet opgenomen met een IBS en op die manier van hun vrijheid beroofd?! Geen enkel idee maar een verblijf achter een gesloten (voor)deur, iedere keer weer een verzoek doen om bijvoorbeeld even een wandeling te mogen maken om van de buitenlucht te kunnen genieten dan wel een langerdurend verblijf in een isoleer, de eerste stappen op een gesloten afdeling en het gehate scheurhemd uit te kunnen doen en met fatsoenlijke kleding op de afdeling te verblijven, de meewarigheid van de een en de ander die ook zo’n verblijf daar had meegemaakt, de Rechterlijke Machtigingen die de persoon in kwestie voor een belangrijk deel zijn rechten ontnam, de wilsbekwaamheid die van vele vraagtekens werd voorzien, het weigeren van medicijnen die desnoods onder dwang door middel van een spuit werden toegediend, en het feit dat die IBS in eerste instantie voor drie weken gold, maar kon worden verlengd wanneer sprake was van een RM, andere tijden onder andere omstandigheden…
en toch vergelijkbaar met de huidige tijd, waar een beroep wordt gedaan op het gezonde verstand, waarbij niet iedereen doordrongen is van het feit dat wij voor een niet zichtbare vijand die omstandigheden zullen moeten accepteren.

Raar maar waar, bedacht ik terwijl ik een enkeling heel ruim verderop een rondje zag lopen, iemand die iets aan zijn conditie deed en het gras langzaam aan het vergelen is geslagen…