Vervolg deel III

Dat het gisteren 7 december was bracht mij terug in de tijd dat ik mijn Militaire Dienstplicht vervulde. Wij hadden een embleem dat in de loop van die tijd van de mouw verdween waarbij de 7 december divisie alsnog ergens in het groene zijn van toen in het grijs verdween. Hoewel het eerste grijs garant stond voor het uniform. Niet dat ik daar nu nog om maal, met het inleveren van mijn PSU in een baal vervoerd door van Gend & Loos nam ik afscheid van een tijd die nog zichtbaar is te maken met alle foto’s uit die tijd. Met oefeningen in Duitsland waar wij gelegerd zouden worden wanner die Rooien het in hun hoofd zouden halen om de Koude oorlog om te zetten in… Dan is het 1967! Waar is die tijd gebleven en wat heeft zich nadien niet allemaal voorgedaan?! Ik heb daar een boek over geschreven en helaas heeft dat niet het succes opgeleverd dat ‘Ik ben voor niemand iemand meer’ heeft gebracht. Je kunt nu eenmaal niet ‘alles’ hebben noch van ‘alles’ hebben gedaan in relatie tot die hoeveelheid goede voornemens waar dan geen moer van terecht is gekomen. Plichtsbesef aan de ene kant en het vermakelijke plichtverzuim aan de andere kant zorgt er nu eenmaal voor dat van een natuurlijk evenwicht nauwelijks sprake kan zijn.

Dus wordt het dit keer een foto ergens in Griekenland gemaakt tijdens een ‘uitje” aldaar. We bezochten een olijfperserij, waar voorheen een ezel niet veel meer hoefde te doen dan wat rondjes lopen om de boel draaiende te houden en er geen steen in de weg lag waar hij zich wederom aan zou kunnen stoten, in tegenstelling tot mijn persoon die in zijn leven geregeld met een vergelijkbare steen in aanraking kwam…

Woensdag, 08 december 2021.