Na ruim 60 jaar…

’t is ff aers gaon lope.. Maar voorlopig is er nog geen sprake van lope’ hooguit dat ik mien bien voor 50 % mag gaan belasten. Met andere woorden, waar ik voorheen aangewezen was op bed/stoel en een stedy nodig had om me te verplaatsen, hoefde ik vandaag niet te liggen bij de rontgenfoto maar mocht ik blijven staan, hetgeen wel een din get je was gezien het feit dat ik veelal bij die eerdere exercities met de (rol)stoel de rand van het bed tot mijn beschikking had. Geopereerd en voorzien van wederom een nabloeding (waar ik schijnbaar ook nog een abonnement op heb genomen dan wel gekregen), even van de fles ben verlost en daarvoor een katheter tot mijn beschikking heb, hoef ik me niet ongerust te maken over de afvoer, waar menig ander problemen heeft met bijvoorbeeld de riolering…

En dan te bedenken dat ik de nodige vraagtekens naar voren heb gebracht, niet wetende dat: ik geen idee heb hoe lang ik hier zal gaan verblijven, geen moer heb meegekregen van de operatie die ik gisteren heb ondergaan, dat het volgens zeggen van een arts alhier het allemaal wel goed gelukt is, dat ik mijn been voor die eerder genoemde 50 % mag gaan belasten, dat ik het geluk heb over instappers te beschikken waardoor het strikken van veters mij bespaard blijft en dat ik na ruim zestig jaar weer kan genieten van het licht dat ‘Lange Jaap’ nog steeds om zich heen weet te zwaaien, hetgeen mij dan weer terugvoert naar de tijd dat ik bij oma en opa Valkhoff na een doorstane ziekte weer mocht gaan aansterken… Verwennerij tot en met, waar ik nog steeds met veel genoegen aan terugdenk. Dus waar ik wat voorbarig ben geweest, de idee had niet in staat te zijn om me weer te melden aan allen die zo nu en dan de tijd nemen om mijn berichten te volgen, kan ik het volgende bericht dat ik telefonisch (via sms) het wereld wijde web op heb geslingerd alsnog van de inhoud op de hoogte stellen:

Ben d’r nog! Wel weer een (standaard?!) nabloeding, maar dan nog niets te klagen. Na ruim 60 jaar waakt ‘lange jaap’ weer over mij… Wik