Vlaamse leeuw o.i.d.

Nog nooit van een Vlaamse Leeuw gehoord? Dan ben je niet de enige! Een intrigerende titel waar ik mijn rijke fantasie in eerste instantie op los heb gelaten. Help, de leeuw is los maar wanneer je dit gemoedelijke dier aanschouwt, valt het eerlijk gezegd reuze mee. Gewapend met een tweetal hoorns, gedrapeerd met een vlag en ergens in de linkeronderhoek de Vlaamse Frieten die in Nederland ook op alle hoeken van de straat te vinden zijn, hoewel de Franse mij meer aanspreken. Lekker knapperig en de smaak van aardappel is vaak ver te zoeken. En dat staat mij bij die Vlaamse tegen.

Ik heb wat met die Belgen en dan met name de Vlamingen. Omdat zij zo’n eigen taal hebben ontwikkeld terwijl de schrijvers in deze taal ook niet de eerste de beste zijn. Aspe, Claus en Claes om maar eens wat namen te noemen en waarbij Dimitri Verhulst niet vergeten mag worden. Want zijn schrijfstijl weet mij niet alleen te boeien, maar kan zeker wedijveren met Herman Brusselmans, een veelschrijver die van alle markten thuis is. Ook zo’n Vlaamse Leeuw die bepaald niet in zijn hempie blijft staan, een Rode Duivel slaat deemoedig het hoofd ter neder. Hoewel het niet mijn bedoeling is om hier lang bij stil te blijven staan, ben ik sinds vandaag in het bezit van die eerder genoemde Vlaamse Leeuw van de hand van Rob Clous, graficus en autodidact.

Een bijzondere ets, een bijzonder beeld hetgeen wel past in de berichten van de afgelopen dagen. Want waar afgelopen maandag mijn text wat uit de hand is gelopen, waar ik dinsdag een poging heb ondernomen om wat meer in mijn gareel te komen is het vandaag weer een dag om het bericht van wat plaatjes te voorzien… Bij deze dus!