voor je HET weet

Het is een kwestie van simpelweg wat… slikken, ademhalen, voorgaan en daarna doorgaan. Of iets in die geest, maar ik merk wel dat ik geen jongere meer ben, eerder een man op leeftijd. Natuurlijk is het gewoonweg genieten, maar anders wordt het wanneer de inwonende familie ook nog de uitwonende broer aan tafel mag ontvangen. Dan wordt het gesprek wat moeilijker in die zin dat het uitwisselen van hun ervaringen dan wel het doodgewone familiale gebeuren toch een andere dimensie kent. Waar ik me dan toch enigszins een buitenstaander voel.

Niet terecht, maar het delen van de beslommeringen van een gezin ogenschijnlijk op ‘middelbare’ leeftijd impliceert nu eenmaal andere gesprekken dan dat wij gewoonlijk delen. Ik luister en probeer me een voorstelling te maken van een zoon in de puberale fase, een kleindochter die haar broer van een eigen naam heeft voorzien (nindy) en het gekeutel dat zij met elkaar doen. Want dat hij haar grote broer is, dat heeft Liva op deze leeftijd donders goed door. En dat maakt zo’n zaterdagavond dan toch weer bijzonder.

Anderzijds lever je wel wat in. Een zaterdagavond waarop je met andere vrienden in contact zou kunnen komen, dat heeft zich de laatste maand bijna niet voorgedaan. Andere mensen, andere gesprekken, een kaartje leggen en het genieten van wat alcoholische versnaperingen met navenante hapjes, dat is alweer een tijd geleden. En het vooruitzicht dat de maand februari met rasse schreden nadert, de verjaardagen in het vooruitzicht en het feit dat voor een tweetal een bijzondere leeftijdsgrens in het verschiet ligt, ook dat is het vermelden waard.

Nog even en het aftellen gaat weer beginnen, de tweede maand heeft nu eenmaal de neiging om nog rapper voorbij te gaan dan die eerste met die bijzondere afsluitdagen, oud en nieuw als overgang naar dit schrikkeljaar en voor je het weet staat het voorjaar voor de deur, hoewel…