Voorbijglijdt.

Het wordt een feest! Zonder bal na. De noemer is: CORONA. Een deel van de bevolking is redeloos, een ander deel radeloos en nog een ander deel reddeloos. En dan doel ik niet alleen op de huidige omstandigheden, dan doel ik ook op het feit dat het aantal mensen dat in de verschillende huizen van Magentazorg onderdak heeft gevonden verschijnselen tonen die doen denken aan: CORONA> Wat dan weer een beroep gaat doen op de locatie waar ik momenteel verblijf en houd ik mijn hart vast voor wat voor consequenties dit hier weer tot gevolg zal gaan hebben. Het heeft er veel van dat ik het ongenoegen heb om dit alles direct aan den lijve mee te mogen maken, dat verblijf op mijn kamer door het hebben van een veletisie het wat aangenamer kan gaan maken maar zit ik absoluut niet te wachten op het nieuws dat hier binnendruppelt.

En waar Nederland in het verleden nog wel eens op zijn saeck lette, heeft het er alle schijn van dat ook die zaak verloren gaat. De beste stuurlui zijn op een zijspoor terecht gekomen, de variabelen op het dashbord worden voortdurend bijgesteld en de verschillende codes vliegen rond mijn oren. En wanneer ik Ria aan de telefoon tref, zij zich ternauwernood verstaanbaar weet te maken, ik een foto van Harry tref op zijn rouwkaart waarbij hij een glas heft, een uitnodiging aantref om mijn opwachting te komen maken, komt dit bericht dubbel en dwars binnen. Een amen komt over mijn lippen en waar het de bedoeling was geweest om mij te gaan helpen aan die THP kan ik die ook wel voorlopig op mijn buik gaan schrijven, waarbij mijn buikomvang door het langdurig in een rolstoel zitten alle verschijnselen vertoont van een goed leven en ik een poging doe om de Boeddha voorbij te streven. En wat ik mis heb ik waarschijnlijk gisteren ten volle naar voren gebracht…

Pakjesavond gaat aan mij voorbij, de gourmet idem en dat ik van alles van de zijlijn dien te ervaren, ook dat zorgt ervoor dat mijn gemoedstoestand bepaald niet opgewekt is. Dus besluit ik maar voor dit moment om mijn lijf te gaan strekken, mijn ogen te sluiten en me over te geven aan de tijd dewelke ook in mijn geval simpelweg voorbijglijdt!