vrijdag, de dertiende!

Peren?! PEREN! Ik houd zo af en toe van PEREN, vooral wanneer het sap langs mijn handen loopt. Maar of ik een liefhebber van muilperen ben, dat valt te betwijfelen. De blauwe plekken die daarmee gepaard gaan, de opengereten lippen dan wel de losgeslagen tanden doen immers het ergste vermoeden. Voor je het weet is er sprake van een ziekenhuis opname, loopt het infuus gestaag de ader in en wanneer de pijnbestrijding niet voldoende is, kan morfine uitkomst brengen. Zeker wanneer ‘Sister Morphine’ in het systeem betrokken wordt… Maar daar gaat het vandaag niet om. Het gaat gewoon over een liedje dat onmogelijk zou kunnen zijn. Het luidt als volgt

‘Ik zag twee peren geen broodjes smeren, oh dat gaf gedonder, dat die peren geen broodjes smeerden, stomweg door de handen die ontbraken,
hie, hie, hie, ha, ha, ha ik stond er nimmer bij en keek daardoor niet naar…’ Marius van Dokkum, die iets heeft met peren en omstandigheden.
Of dit nu een alleenstaande betreft, dan wel een stel op leeftijd dat zich over een mug ontfermt, een ander stel dat de geheimen van een computer probeert te doorgronden, noem het en hij is in staat om daar zijn eigen draai aan te gaan geven. Marius van Dokkum, een levend kunstenaar, met een eigen museum in Harderwijk, ooit geboren in Andijk!