WACHTEN

Eigenlijk heb ik aan het totaal der dingen weinig toe te voegen. Neem mij dat dit keer niet kwalijk. Wanneer ik zo de berichten de revue laat passeren, krijg ik hooguit de neiging om maar door te gaan bladeren naar iets dat wel de moeite waard is. Bijvoorbeeld advertenties waarin wordt aangeboden om een postzegelverzameling over te nemen door iemand die daarin waarschijnlijk handelt. Gestopt met verzamelen?! En dan denk ik dat ik daarvoor niet in aanmerking kom. Zeker nu niet, wanneer ik mezelf enigszins dien te vermaken en een poging onderneem om iets aan de huidige economische teleurstellingen te gaan verbeteren. Geen idee wie er aan de andere kant van dit medium het toetsenbord beroert, dan wel hoe simpel het kan zijn wanneer ik een bod uitbreng en de ander hiermee akkoord gaat.

Of dat ik een onverwacht bericht van mijn zwager uit Castricum ontvang en daar op mijn eigen wijze een reactie op geef. Waarin ik verantwoording probeer te geven omtrent het waarom ik juist wel mijn schoonmoeder bezoek. Het heeft iets van doen met keuzes maken, en gelijktijdig ook wachten op een signaal van de overheid omtrent het wat losser vieren van de ingehouden teugels. Dan wel dat we nog een tijdje op dezelfde voet door dienen te gaan. Waardoor een tweede beeld vandaag in beeld komt (de eerste is een pad dat enigszins verlaten naar elders voert, met dank aan E.) is het tweede beeld getiteld WACHTEN.

Een opdracht van het fotocafe gebeuren waarbij Jan Meurs op een bankje in het station HeerHugowaard (Dijkwaard straks) zit te wachten op desnoods ‘de trein der vertraging’…
(een titel van een boek van Johan Daisne, zeer aanbevelenswaardig). Magisch realisme en het feit dat deze trein… nou ja dat maakt het boek zo interessant. Een beetje in de stijl van Joachim Stiller, ook van een Belg en Belgen zijn zeer goed in staat om hun verbeelding alle kanten op te laten waaien. Of dit nu stripboeken betreft, schilderijen dan wel boeken (recent Dimitri Verhuls met de ‘helaasheid der dingen), dan wel Jo Claes, dan wel Pieter Aspe ach, het doet er niet zoveel toe maar een Hubert Lampo of een zanger als Ferre Grignard, een Roger van der Velde, ik heb daar wel wat mee.

En dan dwaal ik af van het onderwerp WACHTEN. Want wachten moeten wij allen, wachten met die anderhalve meter in het vooruitzicht, wachten tot een andere kar ter beschikking komt, wachten wanneer we een ander proberen te passeren, wachten voor de gesloten bibliotheek, wachten bij de apotheek, de huisarts, de opname in het ziekenhuis tenzij je positief bent getest.

Dan gaan alle toeters en bellen af, sirenes aan en kan er sprake zijn van een mogelijke triage. Dan blijkt dat het surrealisme als eerder geschetst het realisme van dit huidig tijdsbestek inkleuren. En dan gaan mensen in beschermende kleding niet bepaald als poppen aan het dansen…