wal & schip
Twee foto’s die niets met elkaar van doen hebben. Want het feest naar de Nollen ging gisteren niet door. Pluvius gooide roet in het eten en zowaar, de grond klaarde ervan op. Dinsdag een hittegolf, woensdag de overgang en donderdag weer dat weer dat Nederland zo rijk maakt. Dat wil zeggen dat gelijk een dame in de overgang, veelal last kan hebben van opvliegers. Waarbij met name die overgang kenmerkend is voor de foto’s. De een afkomstig uit museum Kranenburgh in Bergen (NH) en de ander helemaal afkomstig uit Lissabon. Martin en Bruno staan dit keer in de belangstelling en ik hoef niet veel meer te doen dan mijn gedachten te gaan spiegelen. Hoewel van een spiegelen kan in deze situatie nauwelijks sprake zijn. Bespiegelen zou ook afbreuk kunnen gaan doen…
Desalniettemin, niettegenstaande dat overeenkomsten in deze uitgesloten zijn, hoef ik niet veel meer te doen dan wederom met woorden te gaan spelen. En wanneer woorden veelal de waarheid vermoorden, heb ik zeker weinig te klagen. Of het moet zo zijn dat mijn nieuwerwetse prothese ervoor zorgt dat kauwen wat minder makkelijke gaat dan voor een week terug. Het gat is gedicht en daar is geen Hansje Brinker aan te pas gekomen. Maar die kon tenslotte nog zijn duim in het gat stoppen, waardoor een ramp werd voorkomen. Dus een verhaal om niets, beelden die voor zich spreken en waar ik de een aan de ander koppel, ook dat is een kwestie van geven door te nemen.
En dat ik het ervan nam, komt simpelweg omdat dit op mijn pad kwam!
Laatste 15 Reacties