Wanneer stemmen verstommen…

Toch maar gaan stemmen, in de hoop dat dit de druppel is om de emmer te doen overlopen. Maar stel dat er een gat in zit, waar is dan Frans Brinkers om dit gat te dichten. Waarmee ik (in)direct mijn voorkeur uitspreek. Een van velen en allen voor een Verenigd Europa, waarbij de verschillende belangen aan de ene kant zoveel mogelijk worden gedeeld, de andere kant zal altijd in het ongewisse blijven. Is het een druppel op die veronderstelde gloeiende plaat. Een druppel die verloren gaat in een zee van hoedanigheden… Geen idee, maar het feit dat ik mijn stem heb uitgebracht, geeft toch wel enige voldoening. Natuurlijk is daar het gemak van die Euro, hoewel Polen en die Zloty’s je op andere gedachten brengen. Is het vaak de kunst om een Euro uit Malta te bemachtigen en zijn de verschillende landen in staat om zo nu en dan het beeld van die munten te wijzigen. En toch is daar, in zeker zin, een gemis. Het gemis van die bijzonder kleurrijke biljetten uit het Gulden tijdperk. Gelijk ook de postzegels van Nederland ook een grote mate van voorspelbaarheid vertonen. Neen, het is niet zo dat ik terug verlang naar het verleden, wel dat ik in zekere zin een bepaalde nostalgie mis. Maar dat is wellicht te wijten aan het feit dat ik de grens van zeventig gepasseerd ben, een senior die in een bepaalde tijd blijft hangen. Die oudere jongere, die man die ooit zijn haar liet groeien en niet veel meer heeft gedragen dan spijkergoed. Die net zo makkelijk op zijn versleten schoen blijft wandelen en er niet tegenop ziet om verschillende zaken te vermijden. Schoenwinkels bijvoorbeeld, kledingzaken en ik moet er niet aan denken om spullen te kopen bij webwinkels. Hooguit dat ik me de laatste tijd nog weleens te buiten ga wanneer ik het weer in mijn hoofd heb gehaald om bepaalde werken van een bepaalde kunstenaar (Joost Swarte bijvoorbeeld) te bemachtigen. En waar het een kick geeft wanneer dat werk van zijn handtekening is voorzien… Zo eenvoudig is het soms om in mijn leven te staan en te genieten van het middel waardoor ik dat doel probeer te bereiken. De jacht op een veronderstelde ‘schat’, het in ontvangst nemen van de verpakking waardoor de inhoud schijnbaar op een tweede plan komt te staan, attributen die wel wat kosten en waarschijnlijk op termijn minder zullen opbrengen… Maar ook daar taal ik niet naar, bezig zijn op bepaalde fronten biedt nu eenmaal de mogelijkheid om mezelf bezig te houden. En voor wat betreft dat stemmen… wanneer stemmen verstommen is het met mij gedaan!