Niet meer omheen draaien!
Gegeven: opportunisme. Gevraagd: functionaliteit. Uitkomst: loyaliteit. Iets vanuit een ver verleden waarbij het nodige rekenwerk aan te pas komt. Of liever gezegd aan te pas kwam. Dat de polls een duidelijke terugkeer van de PvdA voorspellen, dat er zetelwinst valt te behalen en dat het een schrale troost is dat FvD van nul naar drie zetels gaat, dat D’66 en de SP doekjes voor het bloeden krijgen aangereikt, dat Rutte en consorten een beperkte winst hebben behaald en dat Europa zich mag gaan opmaken voor nieuw elan, dat Theresa de handdoek in de ring heeft geworpen en dat het Vaderland nog steeds rustig kan gaan slapen, maakt het heel bijzonder allemaal. Waarmee ik hooguit wil zeggen dat er nog verdere uitslagen te verwachten zijn, dat Brusselmans en Timmermans waarschijnlijk op het juiste pad zijn beland, en dat de evenaar nog steeds op dezelfde lengte en breedtegraden te vinden valt, dat kreeft- en steenbokkeerkring ook niet van plaats veranderd zijn, dat Wiebes zijn opwachting maakt in Groningen, dat het schudden van de bodem een uitslag kent van 3,4 op de schaal van Richter, dat de man het in zijn hoofd haalt om dit af te doen als een ‘bevinkje’, waardoor de man geen idee heeft omtrent de veiligheid die in het geding is, en stelt dat er geen actie wordt ondernomen omdat dit ‘armetierig zou zijn’, ik geef het je te doen wanneer je daar woont. Dan is Den Haag een stuk veiliger, maar allerminst voordelig. Economische zaken die met verouderde cijfers de burger een worst weten voor te houden, dat iedereen mee zou delen in de veronderstelde voorspoed en dat, gelijk ook Balkenende, het dak dient te worden gerepareerd wanneer de ‘zon’ schijnt…
Een bepaalde vorm van opportunisme kan niet ontkent worden hetgeen voor mij de drempel was om dat boek aan te schaffen: Frank Pels, NOG EEN KEER VLAMMEN.
Hij is een opportunist. Hij is een reclameman. Hij is een drukke directeur. Hij is een miljonair. Hij gaat men pensioen. Maar wil daarna beslist nog een tweede carriere opbouwen. Iets belangrijks verrichten. De wereld verbazen. Een drang die voortkomt uit de wens om nog snel iets gedenkwaardigs toe te voegen aan de naderende eeuwigheid. En ook uit angst voor dat vermaledijde Zwarte Gat, waarin je als je niet uitkijkt ondergedompeld wordt in, zoals hij het zelf noemt, ‘domestiek gekeutel’. Kortom het hilarische en actuele verhaal van een ‘babyboomer’, die zoals iedere babyboomer niet van ophouden wil weten. Die stug en tegen beter weten in doorgaat. Om nog een keer te vlammen!
Kijk, zo’n verhaal spreekt mij aan, zo een verhaal brengt mij op dat spoor van gegeven, gevraagd en uitkomst. Dat ik daar de nodige andersoortige meningen aan toe weet te voegen: men vraagt en ik zal er dit keer niet meer om heen draaien!
