We blijven op het pad!
Vliegensvlug vloog hij van heen naar weer. Haast had hij en niet alleen hij maar ook zij. Ze boden als het ware tegen elkaar op, waarbij de een een millimeter voor de ander naar voren kwam. Want geregeld gaat het om millimeters, om duizenden van een seconde, om een evenaring van een ander record en blijft de vraag over waar dan de ultieme grens zou kunnen liggen. Want in zekere zin blijft er altijd weer die vraag: wat betekent grensoverschrijdend? Of wat betekent voortschrijdend inzicht? Verwarrend, zeker wanneer dit in een bepaalde context naar voren komt. Waarbij de taal niet altijd de lading weet te dekken. Grensverleggend zou een ander woord kunnen zijn, maar ook dat dekt niet altijd de lading.
Ik kom daarop omdat we (in dit geval de leden van het Fotocafe) gewend waren om met opdrachten te werken. Maar met die opdrachten konden sommige leden niet uit de voeten. Het werd tijd om een ander woord in te gaan voeren: we gaan werken met THEMA’S. En dat biedt niet alleen veel meer ruimte maar opent de poort naar andere mogelijkheden. Het had niets te maken met een vorm van benauwdheid, maar meer om personen uit te gaan dagen om daar een eigen ’twist’ aan te kunnen geven. Want dat het unieke van de mens op die manier gestalte krijgt, doet niet alleen recht aan de saamhorigheid maar ook aan dat individu. En eerlijk gezegd kan ik me daar prima in vinden, weet alleen niet of daar voldoende medestanders voor te porren zijn. Het is in ieder geval het proberen waard, en geeft waarschijnlijk de docenten een andere vorm van voldoening.
We blijven op het pad, maar gaan waarschijnlijk andere wegen bewandelen…
We blijven op het pad maar gaan waarschijnlijk andere wegen bewandelen.
Deze zin is de mantra van menig politicus… en bij vergissing toch een andere en verkeerde weg genomen dan is er altijd zo’n draai aan te geven dat de beeldvorming over hem/haar niets te kort krijgt of aangetast wordt. Dat hierbij de hypocrisie gestimuleerd wordt, hebben ze – in al hun intelligente domheid – niet door. Laat staan dat ze de consequenties voorzien en begrijpen.
Het eerste deel van deze zin is een ingebouwde veronderstelling waarvan schrijver en lezer al bij voorbaat weten dat dit zich beperkt tot een hopeloos voornemen.
Want in het tweede deel ligt het avontuur, de creativiteit, het grensoverschrijdende verlangen geborgen. De eigen identiteit ontleent er haar/zijn recht aan. En dat willen we ‘heel graag’ zo houden!
Het bewandelen van de andere wegen is, gezien vanuit de hoedanigheid en levenssituatie van de weblogschrijver, een moeilijke keuzen wanneer er niet het nodige straatmeubilair (geen tractor of camion) op zichtafstand te bemerken valt.
Het vasthouden aan een uitreikende hand wordt tegengehouden door zijn onvermoeibare trots.
Ik mis je Wik op onze wegen in den lande en stede….
Woorden die mijn hart weten te raken, woorden ook die de lezer aan het denken zet. En dan te bedenken dat ik niet veel meer hoef te doen dan wat met woorden te blijven spelen, hetgeen mij als Homo Ludens geregeld typeert…
Dank voor je woorden Bruno en ondanks de afstand ben je steeds dicht bij mij!
vrindik