weer HAAN

Onbaatzuchtig ben ik zeker niet! Ik fladder wat van hot naar her, reis de hele wereld af op zoek naar nieuwe uitdagingen en wanneer er ergens iets te plukken valt, zal ik dit zeker niet nalaten. Van dagen, van bloemen, van bijtjes en van bessen desnoods, hoewel ik oude bessen rustig laat verkommeren. En wanneer ik enigszins een kans zie, laat ik niet na om deze te grijpen. Ofschoon kansen niet altijd aan mij voorbehouden zullen zijn, weet ik daar wel een zodanige draai aan te geven, opdat ze alsnog als rijpe vruchten in mijn schoot gaan vallen. Door te laten wat anderen doen, kan ik niet veel meer doen dan mijn overtuiging naar voren te brengen. Noem mij geen opportunist, maar kijk niet vreemd op wanneer ik met alle winden mee ga draaien. Ik koester het zwerk, weet waar Abraham in het verleden de mosterd heeft gehaald, ergens in de buurt van Diemen, maar ook dat is in de loop der tijd weer achterhaald.

Simpelweg omdat de weg is veranderd, een omleiding die plek heeft veronachtzaamd en waar het bord dat mij ooit op die plek heeft gewezen, de loop der tijd niet langer heeft weten te volgen. Veronachtzaamd en het volgende station was de verloedering. Over het verleden niets dan goeds, het heden roept nu eenmaal de nodige vraagtekens op. En over mijn toekomst maak ik me absoluut niet druk, laat staan dat ik de vraag beantwoord omtrent de kip dan wel het ei.

Ik ben en blijf nu eenmaal een weerhaan en waar een soortgenoot vaak kraait, houd ik mijn snavel dicht, geniet van de glans op mijn bast in het zonlicht!