weer eens wat … ANDERS!

Een zendmast uit het LOOD, een PADJE van het padje af. Een MIER die de oceaan leeg drinkt en een SLAK die de AARDE rondt. Probeer daar maar eens (si)garen van te SPINNEN in de wetenschap dat men het mogelijke direct doet en het onmogelijke duurt iets langer…

Neen, ik heb (nog) geen kolder in mijn kop, hoewel sommige symptomen daar wel alle schijn van hebben. Het blijft enkel bij vermoedens, ik praat nog steeds niet tegen mijn spiegelbeeld (‘vertel eens even, ben ik toch zo als ook jij, is het waar dat al die rampspoed opeens weer is voorbij’) en ik vind het nog te vroeg om nu reeds bij Sigmund langs te gaan. Want die heeft vaak de neiging om de ander met een kluitje in het riet te sturen. Liever wacht ik nog even af, want ook na morgen zal er wel weer een andere morgen opdoemen.

Het wordt vandaag dus weer eens ouderwets qua bericht en het doemdenken dat velen nu met zich meedragen, kan mij gestolen worden. De kerken blijven leeg, de winkelstraten idem, de terrassen zijn nog steeds verlaten en waar de ene dominosteen reeds is gevallen volgen de anderen vanzelfsprekend. Voorheen was het een openbaring waar een mus ooit een glansrol in vertolkte. Maar ook die mus hebben ze gered, weliswaar opgezet maar dan nog. Zo zit de wereld op dit moment op elkaar te wachten wie vandaag de boodschap gaat doen. En waar de karren minder geladen vol de winkel verlaten, het Paasvee gedoemd is om op stal te blijven, de beste worstmakers zich nog steeds met dode dieren bezig houden en het vegavlees van een toegevoegde letter gebruik gaan maken, gehacktballen om als voorbeeld te dienen, daar kan de mens zijn huidige creativiteit minimaal in kwijt. Of streeckproducten, om Appie Happie te vriend te houden. Het zijn dan ook wat willekeurige beelden, een mast, een pad, een uitzicht op een dal en meer van dat fraais. Te weten dat elders de rijkdom van de natuur daar aan mij voorbij gaat…