Weinig pogen
Wanneer ik in het stof bijt, is het hooguit de kast met stof waar Ria mij fijntjes op attendeert. Dan voel ik mij genoodzaakt om de stofdoek uit de kast te trekken en een poging te ondernemen om het geheel wederom in staat te stellen om aan de glans van het meubelstuk te voldoen. Want glimmen doet het, ook zonder bijenwas laat staan dat het meubelstuk zich leent om gepolimeerd te worden. Of gepolitoerd in zekere zin. En dat alles onder het mom van: zie mij als schoonheidskoning die verantwoordelijk kan worden gesteld voor het interieur dat vraagt om verzorgd te worden.
Zo simpel kan het zijn wanneer ik een poging onderneem om in mijn positie wat te doen aan het happen van stof. Het heeft iets weg van de film Wat Sien Ik?, wanneer Henk Molenkamp in zijn blote kont het interieur van Rooie Sien gaat poetsen. En in plaats van de plaat loopt hij dartel rond met een plumeau…
Het slaat waarlijk nergens op, maar wanneer ik op deze manier de dinsdag weet door te brengen, de soep aan het afkoelen is, en ik deze veelal zo heet mogelijk eet, dan is het waarlijk onvoorstelbaar dat ik deze onzin de wereld in wens te schoppen.
De wereldverbeteraar schuilt immers ergens in mij en als het aan mij ligt, de wereld kan in de toekomst nog veel van mij verwachten, al doe ik daar op dit moment weinig pogen toe.
Laatste 15 Reacties