(w)UPPIE!

Wie balanceren daar toch geregeld op het slappe koord?! Zijn het de wippies, de wuppies, woppies, de weppies misschien of toch de wappies?! Wie het weet mag het zeggen en voor hen die het niet weten ook geen probleem. Maar dat zij balanceren op het scherp van de snede, dat zij proberen om de goegemeente een rad voor ogen te draaien of dat zij toch zodanig van de leg zijn, dat menig kip zijn kop in het zand steekt, geen worm kan vinden en daarom maar reikhalzend uitkijkt naar de persoon die haar persoonlijk de nek komt omdraaien, ook dat is simpelweg geen wet van Meden noch Perzen. Maar dat er gelijktijdig het een en ander aan de hand is, dat leidt geen twijfel!

Vandaar dat ik vandaag nog wat beelden naar voren breng in het kader van hen die onder een van de eerder genoemde wuaoeis vallen. Waarbij je zelf mag gaan kiezen tot welk kamp je wilt bekoren. Want mensen maken zich zorgen, worden ongerust, krijgen last van slapeloze nachten, weten soms niet meer wat zij van gekkigheid kunnen doen en geven dan maar gevolg aan een oproep die door anderen de wereld in worden gestuurd. En waar ooit sprake was dat de aanhouder zou gaan winnen, zijn het nu de aangehoudenen die zich voor even gewonnen dienen te voelen. En met een veroordeling in het vooruitzicht en een navenant strafblad op termijn spijt krijgen van hun mogelijk op hol geslagen hormonen. Maar later wel weer kunnen pochen met het feit dat zij een van die vele anderen zijn geweest. Maar of je je daar later op voor wilt laten staan, dat is weer een totaal ander verhaal.

Ooit was ik gedelegeerde in Amsterdam op weg naar de Valeriuskliniek. Toen nog een kliniek voor hen die als psychiatrisch gestoord medemens te boek stonden. Gekken dus en waar de dwazen achter de gesloten deur van de inrichting verbleven, was de weg naar de Kliniek nog steeds getuige van de rellen die zich toen hadden voorgedaan. Straten waar de stenen uit waren verdwenen, glas dat knarste onder mijn schoenen, dichtgetimmerde ramen van huizen die rijp waren voor de sloop en waar verkeersborden ontbraken laat staan dat straatmeubilair nergens meer te vinden was. Complete veldslagen hadden hier gewoed, simpelweg omdat huisjesmelkers van plan waren om de voor sloop rijpe woningen te vervangen door huizenhoge appartementen.

Een andere tijd en wanneer je nu om je heen kijkt vallen stickers je wel of niet op. Ook ik ben van plan om wat met stickers te gaan doen, beperkt weliswaar maar dan met een ietwat andere boodschap.

TOON VEERKRACHT!

En waar de afbeelding dan inhoud dient te gaan geven aan de verpakking, denk ik dat ik in mijn (w)uppie een positieve bijdrage kan gaan leveren!