Saai, kaal & leeg.

‘Saai’, noemt de een het, ‘kaal’ een ander en ik opteer voor ‘leeg.’ Drie woorden met evenveel letters die proberen te omschrijven wat de huidige tijd oproept. En waar eigenlijk geen speld tussen te krijgen valt. Omschrijven wat de diverse gevoelens zijn is niet veel meer dan woorden te vinden die de huidige tijd in zijn veelomvattendheid te verwoorden. Waardoor een bepaalde beperking naar voren komt om in een enkel woord dat gevoel te verwoorden. Waarbij het ook nog eens de bedoeling is om het slechts bij deze omschrijvingen te laten, ondanks het feit dat er velen zijn die proberen om er nog wat extra’s van te maken.

Alkmaar Dichtstad is zo’n voorbeeld maar wanneer er dan gesproken wordt over Zoomen, dan haak ik op voorhand af. Want dat staat me tegen, het beeldbellen en om dan te proberen om ook nog eens ergens een gevoelige snaar te gaan raken, dat gaat mij niet goed af. Waardoor ik steeds meer de indruk krijg dat wij allen langzamerhand op een eigen eiland terecht zijn gekomen en het er maar net van afhangt wie op dat andere eiland in contact komt (een botsing valt immers niet uit te sluiten!) met mijn eigen wijze eiland. Hoewel kan er wel sprake zijn van een eigenwijs eiland, wanneer de koers niet direct wordt bepaald door de sextant die aanwezig is maar het zonnetje het af laat weten…?!

En wanneer die koers zich niet laat bepalen dien ik me dan maar over te geven aan ‘de vaart der volkeren?!’ Het is stil in mij, stil in de stad en stil in het ommeland. De avondklok noodzaakt eenieder om huis en haard weer op te zoeken, van burengerucht is nauwelijks sprake en wanneer het weer zich druppelgewijs aandient, zal menig op rel belust medemens het mogelijk uit zijn kop laten om alsnog de confrontatie op te gaan zoeken, maar ook daar valt moeilijk een pijl op te trekken.

Of is het misschien dit keer een peil?!