Zaterdagavond, ja, jaaaaaaa

Een kwart deel van het totaal is drie maanden, met een jaar als uitgangspunt. Een ander kwart kan aan de seizoenen gebonden worden, veranderen hooguit van naam en van omstandigheid. Maar de familie Doorsnee heeft daar geenszins last van. Zij zijn en blijven doorsnee gelijk ook de modale werknemer niet veel meer weet dan dat hij waarschijnlijk altijd wel Jan van voren zal blijven heten. En wie Jan met de korte achternaam zal zijn, ook dat blijft een omschrijving waar menigeen zich absoluut niet in zal herkennen. Gelijk een spiegel niet altijd overeenkomt met het beeld dat de betrokken van zichzelf heeft.

Platitudes in zekere zin en wanneer dit soort platte gezegdes zich niet lenen voor een gebruikelijk onderwerp, kan men hooguit van onderwerp gaan veranderen. Gelijk ook nu weer de terugblik op de overgang van oud naar nieuw geenszins gepaard is gegaan van de man met de grijze baard naar de boreling die nog steeds niet in zijn luier gepoept heeft. Nog even en de wereld draait wederom om zijn as terwijl asregens ervoor zorgen dat er voldoende fijnstof in de atmosfeer terecht komt.

En de familie maakt zich klaar om een volgende aflevering van de Mol die als Talpa door het leven gaat, zich op de zaterdagavond van de last van die eerste week in dat veranderde jaar op te gaan maken. Gestopt met drank wat meer lief dan kapot maakt wanneer de alcohol achterwege biljft, de verhoging van de accijnzen, de APK die niet alleen de auto maar ook jezelf te wachten staat te weten Alzheimer, Parkinson dan wel Korsakow en het feit dat ergens op de wereld die man met Kuif als een vorm van dat stripfiguur er alles aan gelegen is om de wereld in een vlammenhaard te laten ontspringen, de man die alles wat voorgangers hebben teweeg gebracht met een vernietigende uithaal van zijn hand weer terugbrengen naar een wereld waarin rijk en superrijk arm en straat- en daklozen weer dwingen om de vuilcontainers af te stropen naar iets wat op voedsel lijkt. De gebakkraam is verdwenen en de restanten van de kerst worden voor zachte prijsjes van de hand gedaan.

En ook ik maak mij schuldig aan die overblijfselen. Een vervaldatum dat nog enige tijd goed is om te consumeren en het zoet wat de suikerlaag weet te verbloemen. Met andere woorden: het is weer zaterdagavond en bij gebrek aan vermaak, besluit ik maar weer met een boek in bed te duiken.

Ook nu kan de beeldbuis mij wederom niet bekoren.