Zwart/wit van KLEUR.

Daar bij die molen, die watermolen daar brak mijn klomp en liep ik er toch vandoor. Alhoewel het ‘rijtuigie’ waarin wij zaten zich als een PUMA gedroeg, het gaspedaal ervoor zorgde dat wanneer wij weer een wijle vertraden, een volgend object zich mocht verheugen op de lenzen waarop de camera’s gericht werden. Geen sprake was van een zak en as en wij de gelegenheid te baat hebben genomen om de opdracht van Jan zo goed en zo kwaad mogelijk hebben kunnen uitvoeren.

Hetgeen dan weer heeft geresulteerd in wat kleurrijke beelden, neen zeker geen ‘plaatjes’ sinds Frits de Beer ons heeft geleerd om over foto’s te praten. Waar wij ons dan ook voetstoots aan houden. Op naar de laatste bijeenkomst van het fotocafe, alwaar ik na een jaar mijn opwachting hoop te gaan maken. Ietwat beperkt maar nog steeds vol ‘strijdlust’ en de verwachting dat het toekomstige fotomagazine zich mag gaan verheugen op beelden vanuit een recent verleden, waar de opdrachten zich hebben geleend voor alle mogelijke interpretaties, waar de drank in Sneek voor een aantal leden rijkelijk heeft gevloeid en er niet alleen water naar de stadsgracht is gegaan.

De Waterpoort, het symbool van Sneek en om aan te geven dat Alkmaar zijn Waag heeft met een plein, kan Sneek zich beroemen op die Waterpoort die ook in China en Japan te bewonderen valt. Om maar te zwijgen over Madurodam laat staan dat in Legoland in Denemarken ook nog een Waterpoort staat. Van Legosteentjes, maar ook dat zal niemand verwonderen.

Dit keer een bijdrage van Martin als tegenhanger voor de foto die ik eerder naar voren heb gebracht!