01012019

Mooi! Kunnen we de zooi weer opruimen. De dagen voorbij, het gevoel naar weer doodgewone dagen terug gaan halen, de orde bestendigen en de dag in al zijn glorie gaan beleven. Iedere dag een andere glimlach om over de grimlachen maar te zwijgen. Want ook die zullen zich geregeld voor blijven doen. Tenslotte is er voor een kapitaal aan vuurwerk de hemel ingeschoten, zullen voornemens binnen de kortste keren ten strijde ondergaan, komen wensen niet overeen met verborgen verlangens en kenmerkt een ander jaar zich hooguit door een verandering van een cijfer. Voor je het goed en wel beseft duurt de winter langer dan je had gedacht, zal het voorjaar er weer alles aan doen om de knoppen te laten barsten en zal de nakende tijd ook nog de nodige sores met zich mee gaan brengen. Want ook dat hoort eenvoudigweg bij het leven van die eerder genoemde alledag, zullen strijders weer de wapens laten kletteren, zullen wederom mensen onbehuisd raken en maken instanties overuren om niet alleen belasting te innen, maar ook mensen de hand reiken om met toelagen door het leven te gaan. Waar voedselbanken nog steeds in staat worden gesteld om onvermogenden een pakket aan te gaan rijken, let op dit laatste woord, opdat de armen hun karige buit onder de eigen armen zullen kunnen gaan verdelen. Niet pessimistisch maar meer realistisch de toekomst tegemoet gaan zien en niet verder te gaan kijken dan de dag waarop ik wederom het licht mag gaan aanschouwen. Stel ik me nu voor, terwijl er nog steeds onverlaten zijn die het nodig vonden om hun vuurwerk de lucht in te laten gaan. Miljoenen die niet alleen het milieu vervuilen, ook nog eens zorgen dat de planeet wederom met een kleine klimaatverandering rekening dient te houden. Maar… waar is mijn passie gebleven”! Ergens onderweg voor een deel kwijtgeraakt en het nieuwe elan niet meer zichtbaar te maken, hoewel ook daar de nodige aanhalingstekens een rol in kunnen blijven spelen. Het zal wel weer op een goed moment naar voren komen, er zal ongetwijfeld een ogenblik zijn dat nu nog in de schoot der toekomst verborgen ligt. Al met al met al zullen zich zaken voordoen die de nodige aandacht behoeven, dan wel dat ik me wederom ga buigen over de zegeningen die mijn leven kent. Het drankje dat ik drink, het shaggie dat ik rook, de maaltijd waarvan ik geniet en het feit dat wij nog steeds een dak boven ons hoofd hebben, dat gelegenheid biedt om Liva, Marlies en Vincent om zich te gaan buigen over hun toekomst. En laat ik dan ook maar de hoop vestigen op 1 januari 2019, straks naar Moeder en oma en omama Corry, het grootste gedeelte van de familie die daar zijn opwachting komt maken, het hapje en het drankje en de mogelijkheid om elkaar een hand dan wel een zoen te gunnen. Iets om naar uit te kijken en waar zij dan zichtbaar van geniet. Een nieuw jaar, met veronderstelde vreugde en de nodige droefenis. Inherent aan het leven in afwachting van… Maar ook dat hoef ik niet nader te verklaren!