3e prijs!

Mooi de 3e prijs. Waarbij ik vele honderden voorbij ben gestreefd, dan wel achter mij heb gelaten. Het is maar net op welke manier je tegen de dingen aankijkt. Nu is er een eind gekomen aan het embargo, waar ik al vele weken mee rond heb gelopen. En was het een klein feestje waarbij de prijswinnaars door Gerben Hermanus even in het zonlicht zijn komen staan, nadat niet veel eerder een wolkbreuk ervoor zorgde dat DE GROOTE een schuilplaats was geworden voor hen die het weer hadden getrotseerd. En waar de huidige dichter van Alkmaar zijn woorden voor een belangrijk deel in de galm verloren zag gaan. Maar dan de geselecteerde beelden: een volstrekte willekeur aan platen die de toeschouwer aan de ene kant konden ontroeren, aan de andere kant opzadelden met verschillende vraagtekens. Wat heeft de jury bezield om de prijswinnaars aan hun lat van opmerkingen dan wel bedenkingen dan wel hun willekeur te gaan leggen. En waar het ene beeld ogenschijnlijk niets te maken heeft met een ander beeld, geeft het de toeschouwer waarschijnlijk de nodige informatie omtrent de beweegredenen van de betreffende fotograaf. Waar dan de juryleden alsnog hun blik over hebben geworpen, om tot hun keuze te komen. Maar laat ik niet te lang stilstaan bij mijn woorden, maar even het jury commentaar op mijn foto naar voren brengen: Een doornenkroon. Een foto met een symbolische lading. Het is eigenlijk een omgekeerde doornenkroon. Een detail van de kerk krijgt door de blik van de fotograaf een symbolisch geladen effect. Een jurylid zei: ‘ik had de kerk nog nooit zo gezien. Mooi dat iemand de kerk op die manier ziet. Laat ik het vandaag hierbij laten, opdat morgen de eerste prijs winnares even in het zonnetje wordt gezet. Dat de prijswinnaars beiden deel uitmaken van het fotocafe… dat zal eerder toeval zijn dan dat er sprake is ven een veronderstelde samenloop.