Geit.

Heb jij daar ook weleens last van? Van knopen en dan niet aan een vest of een jas, maar meer in je maag. Dat je het gevoel hebt dat er een knoop in je maag schuil gaat die er alles aan gelegen is om je dag te verzieken. En dan te bedenken dat momenteel menigeen voor de zoveelste keer door Corona geveld wordt. Want dat Wuhan daar nog steeds een rol in speelt ongetwijfeld en dat de Chinees zo langzamerhand uit Nederland verdwijnt is een feit.

Maar of de Hollander dan aan de sushi gaat, ook daar zet ik de nodige vraagtekens bij, waardoor die knoop in mijn maag zeker niet zal gaan verdwijnen. En de kapsalon mijd ik voorlopig ook nog even. Laat staan dat ik me laat verleiden door Hello Fresh dan wel een Uitgekookte portie via een ping op tafel zie verschijnen.

En sinds de ansjovis is verdwenen van de Domino dan wel die van New York, ook daar hoef ik geen buil aan te vallen. Ik ben tegenwoordig al valbestendig genoeg. Onzin dit keer en waar de zin ontbreekt slaat de onzin toe. ’t Is tenslotte alweer maandag, haar verjaardag is gevierd met taart en velerlei hapjes en dat mijn zwager geitenkaas als -vlees vermijdt, omdat het hem doet denken aan de kinderboerderijgeur, dat laatste houden we er dan maar in.

Het geeft immers een andere kijk op de geit.