De kijk van… Pauline!

Vaak is het een kwestie van kijken in plaats van zien. Nu is zien niet altijd te vergelijken met kijken, maar wanneer Pauline mij wijst op de omgeving waar ik nu verblijf om eens met haar ogen te gaan kijken, is het een feest van de ontdekking die zij mij voordoet. Alsof mijn vooringenomen schellen van mijn ogen vallen, alsof een weduwe in een trapportaal er niet toe doet of wanneer zij mij verblijdt met een boekwerk van Van Kooten en de Bie ook namens Carlo en ik overdonderd wordt door haar enthousiasme. Dat zij zelfs de koffie die hier door een apparaat wordt uitgeschonken haar van kleur laat verschieten, wanneer zij een tweetal creamers door haar bakkie roert. Natuurlijk met een plastieken roerstaafje en wij naderhand nog even genoegzaam de huidige politiek door weten te nemen. Het geheim van de QR code en wat daar allemaal nog meer aan kan worden vastgehecht. want dat er sprake is van een hechting, ook dat valt tegenwoordig niet meer te ontkennen. De wereld wordt steeds maakbaarder en waar wordt verondersteld dat de Grote Broer het geenszins af laat weten, daar kun je gif op innemen. Waardoor een mogelijke doodswens in de kiem wordt gesmoord en er van een (on)voltooid leven nauwelijks sprake meer kan zijn. EN WAAR LINKS PROPAGEERT, MAAKT RECHTS STEEDS MEER DE DIENST UIT! Om maar eens een wijsheid naar voren te brengen, hetgeen doet denken aan de foto’s die vandaag mogelijk tevoorschijn komen. Een trap. Een portaal. Geen weduwe, maar meer een schim die pogingen onderneemt om zowel omhoog te gaan om even laten naar beneden te dalen. Op en neer en wanneer ik me vandaag had ingesteld op een bezoek aan de pedicure, is het zomaar weer een week uitgesteld.

Waardoor mijn nagels nog meer verkalken en er van lange tenen nauwelijks meer sprake kan zijn.