een UITje!

saai zowaar en LEEGTE! Maar nu even niet want er was een UITJE! Weliswaar in een ontbonden drukkerij, dat neemt niet weg dat er weer veel beelden gemaakt zijn. Schieten mag immers niet meer, sinds de les van Frits de Beer. Je maakt een foto, bedenkt wat je wil gaan fotograferen en wanneer je het resultaat tot je neemt, kan het zo zijn dat het ene beeld meer voldoet aan jouw criteria dan dat andere beeld, maar verwijderen doe ik niets. Want ook de minst succesvolle leent zich mogelijk op een ander moment uitstekend om het gevoel dat het oproept tijdens het schrijven van een bericht, alsnog in aanmerking komt om dat gevoel te gaan illustreren. Dat neemt niet weg dat de opkomst gisteren meer dan belovend was, dat eenieder zich een weg zocht in dat grote, leegstaande gebouw waar ooit de persen onder een tomeloos geweld de kranten aan de lopende band afdrukten, hetgeen ook de naam is van deze voormalige DRUKKERIJ. De letterbak kenmerkt zich door kantoren en redactie, het was ooit een broeinest van de actualiteit en het is daar nu stil, saai, doods en verlaten…

En straks wordt het een broedplaats, waar menig creatieveling zijn hart kan gaan luchten, stoom kan gaan afblazen dan wel de goegemeente gaan trakteren op al dat fraais wat uit die andere broedplaats ontsproten is. Dat wat zich bij menigeen verschuilt onder een kaal hoofd, een hoofd met wilden haren en gewoonlijk door het leven gaat als zijnde een hersenpan. Waar de fantasie alle kanten op kan gaan, waar je de waan van de dag probeert te couperen, waar je de dingen van de dag als vanzelfsprekend ervaart, waar handvaardigheid wordt gestuurd door de zenuwbanen die zich een weg banen door je lichaam en dat alles als vanzelfsprekend ervaart tot… het moment waarop een vat knapt en de helft van je lichaam zich niet meer laat sturen.

Wanneer ataxie en apraxie gemeengoed zijn geworden en je het moet doen met dat wat je nog rest. Waar inktpatronen niet meer te vinden zijn, kleuren zich niet langer nuanceren en waar de schaduw van de dood zich ergens in een hoek schuilhoudt. En waar leegte… laat de beelden voor zich spreken maar het zit er in dat ik daar nog wel wat andere beelden tegenover zal gaan stellen, voor nu… was dit gisteren mijn NU!