Een Wil wil wel foto!

Maar… het kan ook nog anders! Dat wil zeggen dat Wil erin is geslaagd om een foto te maken wat aan een dood vogeltje doet denken. Maar dat dode vogeltje is een bedenksel van mijn kant. Ik moet nu eenmaal mijn eieren kwijt en waar ik die moet laten sinds het nest verlaten is. Schijnt een lege nest syndroom te zijn, hoewel dat nest op dit moment niet meer zichtbaar is. Kale takken, kale bomen en het weer dat wat druilerig van zich laat horen. Geenszins de gelegenheid krijgt om het geheel van een witte laag te voorzien. Om van andere mogelijke invloeden dan maar weer te zwijgen, het openhaardvuur dat zichtbaar is op de beeldbuis en waar de vlammetjes het af laten weten.

Maar desondanks het mij toch weer gelukt is om met een bijdrage aan de Flessenpost Alkmaar en Schagen van me te laten horen. Waarbij ik zo vrij ben geweest om mijn naam W I K om te zetten in een geschrift dat niet alleen staat voor Willen Is Kunnen maar daar ook nog wat andere tussenhaakjes woorden aan toe te voegen. Simpelweg niet altijd. Want het hoeft niet altijd gelikt te zijn wat ik te berde breng. Gaat het simpelweg om wat zinnen, of kan er sprake zijn een verantwoord stuk tekst? Ik houd het bepaald niet op dat laatste, hooguit dat het mij wederom is gelukt om de beelden van vandaag in een onmogelijke context te gaan plaatsen.

Waarbij de foto van Wil toch wel heel bijzonder is!