Klimaat in Katowice

Sommige mensen rijden het liefst tegen de storm in. Anderen laten zich ruggelings vooruit stuwen. En weer anderen doen er alles aan om zich te wapenen tegen de vlagen die hen van hun stormparaplu verlossen. En nog weer anderen wachten gelaten het moment af dat de storm niets van zich laat horen. De schade overziend, de handen uit de mouwen, de clausules van de verzekering vergetend en met frisse moed weer aan de gang. Wat veel weg heeft van een economisch principe waar we met grote regelmaat op worden getrakteerd. Is het niet door de natuur, dan zal het de overheid wel zijn. Want geregeld worden we geteisterd door alarmerende berichten, geen G20 top die in staat blijkt te zijn om tot mondiale afspraken te komen, dan wel dat in Katowice een bijeenkomst wordt belegd ten aanzien van datzelfde klimaat. Waarbij de kans op een verdergaande doorbraak in de aanpak zeker wordt uitgesloten. Wij, dat wil zeggen Bruno en ik, waren afgelopen zomer in Polen. Ook in Katowice, naast Krakau en Breslau. Katowice maakt op mij een wat schizoide indruk, in die zin dat oud naast nieuw, hypermodern naast vervallen glorie eigenlijk de opbouw en afbraak waar tegenwoordig in Polen sprake van is, ruim vertegenwoordigt is. Of liever gezegd, want zodra ik weer voeten op Nederlandse bodem zet, is er sprake van een was. Maar wat ook voor de nodige ophef heeft gezorgd was de demonstratie van Koerden in deze stad die zich voornamelijk in het weekend afspeelt. Waarbij niet geringe hoeveelheden politiemensen die betoging begeleiden, maar er geen sprake was van oproer dan wel geweld. ’s Nachts was het luidruchtig en overdag leidde de demonstratie voor een scanderende groep mensen, waarbij het onduidelijk bleef wat zij eisten of om wat voor steun zij vroegen…
Maar terug naar Katowice, de beelden van vandaag doen een poging om dat wat tweeledige karakter te illustreren. Niet dat ik de illusie heb dat de beelden voldoende zijn om dat karakter naar voren te brengen, een poging daartoe is een mogelijkheid maar of dat voldoende is…