Morgen… gebeurt het!

Waar (n)iemand zorgt voor het water, loopt het water spontaan weg. Geen sprake van een Nieuwe Waterweg, maar waar een weg is geweest, komt een gracht tevoorschijn. En zo blijven de gemalen malen, raken de verhitte gemoederen spontaan verkoeld en waar een glaasje Madeira ooit stond te wachten, blijft wat vocht in een snor hangen. Met andere woorden er is weer sprake van een bepaalde verhitting in het Kabinet en Wopke doet alsof hij van niets weet en Sigrid bindt de kat de bel aan. Zelfs Mark is ogenschijnlijk rustig, probeert de boel bij elkaar te houden en van een ware ‘opstand’ kan hooguit sprake zijn dat velen op stand hun leven vervolgen.

Het houdt wat in ons kikkerland, waar menig kikker probeert uit die kruiwagen te blijven, waar boeren wordt aangeraden om de spinazie in de buurt van die droge sloot wat te ontzien, opdat de groene kikker de vegetarisch biologisch dynamische diepvriesspinazie niet van kikkerbillen voorziet. Al met al een bericht dat in het teken komt te staan van KUNST. Want wat begon met een kunstje, door een kunstenmaker werd uitgevoerd tot het moment waarop die kunstenmaker zich afficheerde tot kunstenaar.

Roemrijk ten onder ging aan zijn eigen creativiteit omdat deze werd opgezadeld met schulden. Om maar eens een dwarsstraat naar voren te brengen. Maar… ik heb een zus. Niet zomaar een zus maar een bijzondere zus. Die barst van de creativiteit en zichzelf afschildert (hoewel ze niet schildert, maar werkt met glas) als een amateur-hobbyist. En waar ik in zekere zin bijzonder trots op ben, gezien de werken die zij het licht laat zien. Vandaar wat beelden die ik afgelopen zondag in haar tuin mocht maken, waarbij de boksende hazen reeds de revue zijn gepasseerd. Voor vandaag een vervolg, opdat morgen nog het een en ander gebeurt.

Gelijk ooit die TV serie in Zwart/wit op de beeldbuis naar voren kwam:

MORGEN GEBEURT HET!