Niet zichtbaar.

Zij zijn ZICHTBAAR! Daar valt niets op af te dingen. Rob en Kees, bij de opening van de expositie onzichtbare monumenten. Gewoon vastgelegd met een fototoestel, waarbij de lens hen in het oog hield. En de fotograaf niet veel meer hoefde te doen dan op een knopje te drukken. Wat hij dan ook deed. Kleurrijk en figuurlijk staan zij beiden voor altijd op zo’n kaartje. En wanneer dit niet langer van toepassing hoeft te zijn, ook wissen behoort tot de mogelijkheden.

Maar er zijn ook anderen die zich een bepaald trucje kunnen permitteren. AI en voor je het weet word je belazerd waar je bijstaat. Je voegt wat woorden in, stelt vast welke kleuren je wenst te gaan gebruiken, een bloem dan wel een boom, een beschuit zonder gekleurde muisjes of gewoonweg een bruine boterham met pindakaas, maakt in de tussentijd gebruik van het toilet, drinkt een kop koffie of twee, gaat onderwijl een andere boodschap doen, laat desnoods ook nog even die niet aanwezige hond uit, drinkt een glaasje, eet een versnapering of wat borrelnootjes en voor je het weet zegt het apparaat: KLAAR. En je omhelst het resultaat waar geen mensenhand aan te pas is gekomen.

En dat resultaat staat vandaag bij mij op het programma: Martin als bedenker en het apparaat als schenker. Het behoeft geen betoog dat hij direct gevallen is voor wat AI te bieden heeft. En voor je het weet is zijn afdrukapparaat (een Epson vanzelfsprekend!) oververmoeid en heeft AI al bedacht dat juist zijn apparaat een burn-out heeft opgelopen.

Waar geen medicijn noch een kruid tegen gewassen is.