open mo NU menten dag!

Het blijft wat discutabel: open monumenten dag. Wanneer het weer weer meewerkt, mensen in korte broek en met een opvallend shirt hun opwachting komen maken en ook nog eens verbaasd staan omtrent de schatten die anders achter de puien verborgen blijven, ja dan kan er sprak zijn van een overweldigende belangstelling, om de volgende dag wederom het schimmige rijk van bestaan wederom op te gaan zoeken. Zo eenvoudig kan het zijn en de regel kent in dit opzicht weinig uitzondering. Wanneer die Lutherse Kerk en het Grafisch atelier op mijn programma staan, ontkom ik er dit keer niet aan om ook de Groote Kerk met een bezoek te vereren. Waar vele bijzondere vertegenwoordigers van Monumenten hun waar weten uit te stallen, waar wat kunstnijverheid ambachten uit een niet zo lang geleden naar voren brengen, waar een kleine modelbaan wat treintjes rond laat rijden en waar vooral de Historische Vereniging Alkmaar flink uitpakt. Om van hun in het verleden geproduceerde werken tegen een aantrekkelijke prijs aan te kunnen bieden…

Voor koopjesjagers als ondergetekende een mogelijkheid om die producten aan te gaan schaffen, maar waar bij het Grafisch Atelier Gerben H. zijn kunstenaarschap vertoont. Door te gaan drukken. Op een steen. Een steen die ervoor zorgt dat hij dit benoemt als een proefdruk. Waar ik momenteel de eigenaar van ben geworden. Als het ware dat aloude ambacht opnieuw van een glans weet te voorzien. Waar de DichtersKringAlkmaar haar gedichten naar voren mocht brengen, waar een enkele bezoeker even die aandacht aan gaf die het geheel op een ander niveau wist te brengen en waar het meer de voordragers waren die hier hun genoegen aan mochten ontlenen. Mogelijk in een zeer nabije toekomst… ook dat is een ander verhaal.

Dus laat ik het maar voor vandaag bij deze woorden. Dat ik Gerda mocht ontmoeten, dat Aukje ook haar opwachting maakte, ik Kees en Karel de hand mocht schudden en dat ik Henk node heb gemist, soit, zand daarover. Dat de bieren goed smaakten is dat andere verhaal en dat ook deze happening een ‘happy end’ kent…