Overtuigd zijn…

Dus dan houd ik mij gedeisd. Niet vanwege de verpakking, maar meer omtrent het feit dat de inhoud de neiging vertoont om wat van zich te laten zien. Wat sereus vocht vermengd met wat (oud?!) bloed en dat dan weer zichtbaar wordt op een absorberend verband, waardoor de oefeningen ten aanzien van verbetering wederom op een wat lager pitje terecht zijn gekomen. Want dat ik voorlopig nog niet naar de richting van Alkmaar ga, dat zal mogelijk pas na het weekend gaan plaatsvinden.

En dan te bedenken dat ik momenteel met een drietal dames op een kamer vertoef, waar de een niet veel meer doet dan het herhalen van haar ziekzijn, de ander overtuigt is van de kwaliteiten die zij op 84 jarige leeftijd nog tentoon kan gaan spreiden door in steen te hakken, van plan is om nog een expositie te gaan houden op termijn en niet veel meer hoeft te doen dan uren aan de telefoon te hangen, hetgeen haar hardhorendheid niet ten goede komt. En zij met haar nasaal overtuigende harde stem doet denken aan een heks op leeftijd.

Voorheen in het onderwijs heeft gewerkt om inkomen te genereren, al jarenlang weduwe is en afstand heeft genomen van de naam van de man waar zij het grootste gedeelte van haar leven haar leven mee heeft gedeeld, overtuigd is van haar kunnen en er een zeer eigenwijze leefstijl op na houdt, waar zij haar mening ten aanzien van vele zeken niet onder stoelen en banken deponeert.

Ik zal blij zijn wanneer ik van dat herhalingssysteem wordt verlost. En ook het zorgende personeel zich ieder keer weer zeer empathisch opstelt om haar verhaal voor de zoveelste keer aan te horen. En wanneer ik uit mijn niet gedragen slof schiet, haar wijs op het feit dat ze reeds anderhalf uur bezig is om mijn oortelefoon te overtuigen van haar meningen, voor de zoveelste keer herhaalt hoe goed haar leven voorheen was en zij zich nogmaals met apparaten, orthopedische schoenen en waarschijnlijk wederom een verkorting van haar aangedane been, een dispuut dien te volgen met haar dochter om die dochter te overtuigen van het feit dat dirigenten als Bernhard Haitink de baton dienen over te geven aan een jongere generatie van dirigenten en zij nog wat van die smaakvolle quotes naar voren brengt, krijg ik de neiging om haar spraakwaterval door een oerschreeuw te stoppen, maar ook daar is zij niet vatbaar voor.

Zij trekt zich terug achter haar deken en gaat onverstoord verder met haar eenzijdige gesprek, waarbij de persoon aan de andere kant van de lijn niet de kans krijgt…