Pielen & dealen

Altijd wel wat aan de hand in (politiek) Nederland. Een tsunami die over het land heen raast, het populisme dat het verstand probeert te overtreffen en de verliezers die stellen dat het uiteindelijk nog wel meevalt. Het likken der wonden, het heffen van het glas, de uitbundigheid dewelke in schril contrast staat bij de democraten, Jesse die zijn Klaver ziet bloeien en waar sprake is van een enigszins doorwrocht debat, zijn het degenen die het af laten weten, de mensen die zich kunnen verheugen op een grote schare van volgelingen. Alsof na een derde Rutte de mensen moe zijn van de ene toezegging die voor een andere wordt ingeruild en waar beloftes niet veel meer zijn dan de holle vaten die blijven klinken, terwijl het spook van een volgende recessie reeds tussen de coulissen zichtbaar wordt. Het kan niet/wel op, de democratie die hoogtij viert, de waterschappen die zich mogen verheugen op een toegenomen opkomst en waar de plicht om te stemmen reeds lang uit beeld verdwenen is. Een referendum dat het zwalkende D ’66 ook heeft laten vallen, de hoeveelheid water van de hoogheemraadschappen wederom is toegevoegd aan de wijn, en voor je het weet vallen de tomaten in het niet en gaan de verwelkte rozen achterna. Gaat Marianne zich nog eens sterk maken voor het alternatief van het vlees, gehacktballen worden verwisseld met kikkererwten en de linzensoep op de inductieplaat staat te borrelen. Een oprecht stukje vlees wat niet gepruimd mag worden en een volgende generatie zich te buiten gaat aan pruimenjam, want ook de aardbeien worden tegenwoordig ingevlogen. Een verschuiving van nog wat meer naar links en nog wat steviger naar rechts. Daar hebben we het vandaag de dag maar mee te doen, wordt op voorhand afgetast wie met wie onder welke lakens terecht gaat komen, een soort van Utopia deel zoveel en de gangbaarheid van een bestaan aan alle kanten aan het afbrokkelen is. Althans, dat is op dit moment mijn opinie die nergens op slaat en wanneer olifantenpaadjes met voeten getreden worden kan het haast niet anders dan dat op termijn er weer het nodige zal worden gekonkelefoesd. Hetgeen mij wederom een rode streep oplevert. Pielen en dealen en Buma, die met een snik in zijn stem, onzeker het Wilhelmus aanheft…