RETOUR AFZENDER: IK lijk WEL gek ter afsluiting…

IK LIJK WEL GEK afsluitend gesteld…

En waar ik verdween in die plas, kan ik er hooguit nog een enkel vervolg aan gaan breien. Neem bijvoorbeeld de bol die wij aarde noemen en laat ik daar dan maar weer mee aan de loop gaan!

De bol waarin wij kunnen ontdekken dat de binnenkant veel mooier kan zijn dan wij ooit in onze stoutste dromen konden bevroeden… De zorgenkinderen die zich elders op deze planeet schuilhouden, de toverstaf die wij allen in ons binnenste dragen en enkel wacht om op een bepaald moment van zijn aanwezigheid blijk te geven. De bodem waarop alles is gebaseerd, het sluitstuk dat vriendschap kan doen opbloeien gelijk de roos in de knop geleidelijk ontluikt. De dolk waarmee een hart kan worden doorboord, gelijk Macbeth daar door Sir R. Carpenter met een zekere hoogmoed ten val komt en daardoor de Timmerman de gelegenheid geeft de Crazy Ville te amoveren.

Slopen dus die handel, slopen ook de kussens waarop de mens in gemoede zijn of haar hoofd te rusten legt. Het laken wat de nieuwsgierigheid naar dat wat zich onder het laken voordoet, weet te bewerkstelligen…

Onvoorstelbaar wat zich onvoorspelbaar voordoet en voordeed…

Voorbij echter en voorbij de kim blijft het verlangen, het zoeken naar de sirenen die met hun niet voor te stellen lokroep hun eigen smart naar voren weten te brengen.

In ademloze afwachting ben ik deelgenoot. In die momenten weet ik zeker dat ik geen ongekende voorbijganger ben maar voor even even meer…

In die momenten doet zich ook de ontmoeting voor een ontmoeting die ik, zolang als leven mij gegeven is, zal blijven koesteren!

Edoch, eind goed en op naar de volgende (s)lock down! Een proost op ons allen!