Voor de bijl & vreemd gaan…

Voor de bijl en vreemd gaan… en dat op een vrijdagmiddag, de laatste dag van deze maand. Waar het vlees in het verleden een rol kon spelen, de geest immer zwak bleek te zijn, kon ik de verleiding niet weerstaan. Ik heb me overgegeven, ik heb me laten verleiden en dat alles in een zeker perspectief. Ik ben mijn trouwe aanhanger gaan verkwanselen, ruil haar in voor een groter ding en waar ik een heel verhaal over zou kunnen schrijven, sta ik op dit moment met mijn mond vol tanden. Weet ik niet goed wat te zeggen, laat staan dat ik me kan verschuilen achter die eerder genoemde geest. En waar dit toe moet leiden, voor dit moment heb ik nog geen enkel idee. Hooguit dat zij heel lenig is, gracieus als een ballerina, dat zij met een uiterste van precisie haar kwaliteiten vertoont en dat de stand waar zij de voorkeur aan geeft, niet overeen komt met de andere mogelijkheden die zij te bieden heeft. Waar ik op dit moment nog geen flauw benul van heb, dat zij zich eerder aan andere handen heeft overgegeven, dat ik haar niet kan verwijten een stoffig, duister verleden met zich mee te dragen en dat, hooguit dat ik haar in een zeker perspectief dien te zien. En juist dat perspectief heeft mij over die drempel heen geholpen. Waardoor ik op dit moment kan stellen, dat ik weer enigszins bij de tijd ben, mee ga in de vaart die mij omringt, de volkeren daar laat waar zij naar mijn idee behoren. Op de beeldplaat, maar ook daar kan tegenwoordig geen sprake meer van zijn, digitaal als de wereld om mij heen en de kaarten in het bijzonder. Het heeft te maken met gevoeligheid, in het licht van de maneschijn geeft dat andere silhouetten, laat staan dat een zeker duister ervoor kan zorgen dat er toch beeldmateriaal verschijnt. En wanneer het mij allemaal teveel wordt, kan ik ook nog iets anders met haar uitproberen… Razend nieuwsgierig ben ik op dit moment. Niet alleen naar haar mogelijkheden, maar ook de wijze waarop zij zich naar mijn hand zal gaan zetten. Er is echter ook nog een prettige bijkomstigheid. Zij laat zich qua kaart van een genderneutrale zijde kennen. Waardoor zij ook nog eens uitwisselbaar wordt, zich naar mijn hand laat zetten en waarbij ik voorbij ga aan haar mogelijke gevoeligheid. Maar waar ik eigenlijk de meeste moeite mee heb is het volgende: daar waar mijn kameraad mij tot nu toe heeft gebracht is het dit keer met enig jaloezie dat ik haar overgeef aan haar waar ik in mijn perspectief die derde prijs mee gewonnen heb. En dat voelt als vreemd gaan, dat is het zwaard dat naar beneden suisde, dat is waar het Canon het dit keer heeft moeten afleggen: zij heet NIKON, is heel cool en kan tot 30 x wide. Ik geef het haar te doen!