Wat arbeid met de mens zou kunnen doen… inter-met-zo II

Vorige week dinsdag ben ik geland. Terug van de reis naar Polen. Nu, een week later, heb ik nog steeds het idee dat ik aan het landen ben. Want alles wat ik heb opgedaan van die reis, dient nog ergens een plekje te krijgen. De week daarvoor was het ook een dinsdag. De woensdag stond in het teken van een indrukwekkend moment. Of eigenlijk indrukwekkende momenten die eigenlijk niet goed te omschrijven zijn. Vandaar dat ik voor vandaag wederom een inter-met-zo in ga lassen. Om even te beseffen dat ook hier het leven doorgaat zoals het dient door te gaan. Met een bijzondere ontmoeting met Adriaan, die ik tijdelijk uit het oog verloren was. Die nu wederom in een pand is gehuisvest bijkans tegenover boekhandel Feijn. Waardoor Michael opnieuw een spraakmakende buurman tot zijn beschikking heeft gekregen. En alwaar ik reeds mijn opwachting heb gemaakt en versteld sta en stond van het puzzelen dat Adriaan constant bezig blijft houden mozaiek van een pand dat ooit in Hilversum heeft gestaan en nu reeds lang geleden met de grond gelijk is gemaakt. Niet eerder echter dan dat voornoemde Adriaan zich over die werken heeft ontfermd, met monniken geduld de achterkanten van de tegels heeft verwijderd waardoor momenteel een nieuw antiek kunstwerk het levenslicht mag gaan aanschouwen. En waar de man in kwestie nog dagenlang zoet mee is. Een vorm van bezigheidstherapie, want de man in kwestie kent nu eenmaal veel rusteloosheid in zijn bast, gezien echter zijn leeftijd hoeft hij niet bang te zijn dat hij gaat verpieteren achter veronderstelde geraniums. Vandaar dat ik hem dit keer indirect wat in het zonnetje ga zetten, want morgen verschijnt een bericht dat ervoor heeft gezorgd dat ik nog lang bezig zal gaan met landen. Osewiche, en wanneer ik de kreet hanteer dat arbeid de mens vrij maakt…