Zelfs de dagen zijn in de wartaal.

Polariseren. Proberen om van een mug een olifant te maken. Met een olifant en een muis over een brug heen lopen met de woorden ‘wat stampen we, he”!’ De kat die van huis is en de gebakschoteltjes in de kast, een tompouce in de hand en proberen zonder te morsen het gebak de mond in te krijgen. Met een mond vol tanden staan en iets in een oogwenk laten passeren. Een bon krijgen voor Godsliederlijke taal, iemand een rad voor ogen draaien en de hoop uit spreken dat de vrees uiteindelijk ongegrond blijkt te zijn. Verdwalen in een landschap van geachten en op maandag wederom de krant weten te halen. Mensen die andere verwachtingen hadden en veronderstelden dat de kunstenaar in zijn blote kont alsnog het pand op een slinkse manier zou verlaten. Jan Jong die zijn opwachting maakt en Kees met een enigszins verbijsterde gezichtsuitdrukking voor zijn lens weet te vatten. Waar Kees zijn landschap wist te voltooien, kraam ik onwaarschijnlijke wartaal uit. Een manier om mijn gedachten op het spoor te zetten en de wetenschap dat de NS ergens een bufferzone aan het voorbereiden is. De appjes die reizigers kunnen attenderen op een aantal lege plaatsen in een met haringen gevulde trein. De verbinding met IJmuiden is helaas opgebroken… Een eerste man in Nederland die zich, glad als een aal, in allerlei bochten weet te manoeuvreren, een fractievoorzitter met een voormalige boterberg op zijn hoofd, regels die naar gelang de situatie direct zijn aan te passen en een volkje dat de gelegenheid krijgt om zich maximaal zondig te gedragen. Je zult maar lid zijn van die partij waar die twee geloven niet alleen dat bed delen, maar elkaar ook nog eens met een kussengevecht te lijf wensen te gaan. Buiten de vraag of de buurvrouw wel weet wat voor spelletjes de buurman voor haar in petto heeft. Om over bondage maar te zwijgen en de handboeien voor een andere gelegenheid aan de bedspijlen worden vastgemaakt. Willie Wartaal is een bekend fenomeen en wanneer je tot de ontdekking komt dat dit een uitgelezen onderwerp voor mij als perzoon ( ja, ja , met een z!) kan het haast niet anders dan dat de maandag de zondag heeft weten op te volgen!