74 – 19 – 47

74 – 19 – 47. Wat willekeurige getallen, maar het kan ook nog even anders. De Eerste stelt 9.000.000, de Tweede zegt 7.000.000 en een Derde instantie stelt ruim 5.000.000. En dan heb je het simpelweg over de vader van de gedachte terwijl de moeders uitzicht hebben op de negende. Een kwestie van een spijkertje weghalen en de zes wordt vanzelf een negen. Maar dat was alweer wat dagen geleden en wanneer er sprake is van een mogelijke vergissing zeg je stomweg dat je je ‘het niet meer kan herinneren…’

En wanneer we hebben herdacht dat oorlog en vrede onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, dat het vieren van de vrijheid als eerder gesteld op de vijfde plaatsvindt, weliswaar voor de tweede keer aangepast, dat van een mate van losbandigheid nog steeds geen sprake kan zijn en dat het weer bepaald niet noodt om van een terras in de buitenlucht met bier en bitterbal gebruik te gaan maken, een verjaarspartij nog steeds twee bezoekers maximaal per dag toestaat, zolang zal het duren voor er weer een uitbundig achter een mondkapje verscholen ‘lang zal die leven wordt’ gezongen.

En wanneer halverwege deze maand er mogelijk sprake kan zijn van enige verruiming, kijk dan niet vreemd op wanneer een andere reeks van cijfers inzicht geven in de dan heersende tijd. Waarbij mogelijk ook bibliotheken ruimte bieden aan een maximaal aantal bezoekers, ik eindelijk van mijn reeds een half jaar in een tas vertoevende boeken afkom, ik weer eens een boek fysiek in mijn handen kan nemen na voorbeeldig mijn handen te hebben gedesinfecteerd, en het weer ervoor zorgt dat de temperatuur zodanig is opgelopen dat er weer met dubbele cijfers kan worden geschreven.

En voor wat betreft die eerste reeks aan cijfers, gewoon in de geschiedenis is verdwenen. Op naar Moederdag, dan ergens in juni nog een Vaderdag en die kinderdag… die doet zich soms dagelijks bij herhaling voor!