Alvorens…

Laat ik mij eens beperken: tot Laurens en Laurentius. En voor mijn gemak mijn eerste beelden van het Kaeskoppenfestival nog even laten voor wat het is. Een bonte stoet die de stad doortrok, de burgers die zich vergaapten aan dit vermaeck en de buitenlui die in boten tegelijk als kolen werden afgevoerd. Want de economie viert nu eenmaal hoogtij en de commercie heeft het al zwaar genoeg. Althans, verschillende ondernemers in D’oude Stad hebben nu eenmaal te kennen gegeven hun Hekelstraat niet meer ter beschikking te willen stellen. Nu is daar ook wel wat voor te zeggen, zeker wanneer drommen belangstellenden de verschillende personages willen vastleggen, waardoor het gedrang alleen maat toeneemt. Neen ik beperk me dit keer tot Laurens in de vorm van de zijluiken van Maarten van Heemskerk die een hele reis hebben afgelegd vanuit Zweden naar Alkmaar. En daar pontificaal in de Grote Kerk te bewonderen zijn. Een dode kerk voor een moment in tegenstelling tot die andere kerk, een levende. Nu weet ik niet of dit verhaal ooit de gewenste uitwerking zal gaan hebben op de lezer van dit schrift, maar wanneer ik een vergelijk mag maken gaat op dit moment mijn voorkeur uit naar die levende. Hetgeen ook tot uiting zal gaan komen door de plaatjes die vandaag aan dit geheel worden toegevoegd. De reden is dat ik mijn eerste indrukken omtrent de elfde editie van het eerder genoemde Kaeskoppengebeuren nog een nachtje wil laten bezinken alvorens…