Besta!

Wanneer het einde nabij is, de klokken gaan luiden, het schaap de kudde heeft verlaten en het dijklichaam verzakt, loop je de kans dat niet alleen alles onder water komt te staan, dat de ramp nabij is en dat de palen verrotten door een dalend grondwaterpeil.

Zo’n gevoel bekruipt mij wanneer ik bepaalde beelden onder ogen krijg en als het ware vlucht voor de vluchtelingen die in zwart wit als het ware ‘bevroren’ zijn. Indrukwekkend is niet het goede woord, benauwend komt eerder naar voren en eerlijk gezegd zijn die beelden zo imposant en indringend, dat ik na twee minuten naar buiten vlucht. Ben ik wat meer gevoelig, is mijn sensitiviteit toegenomen, of is het simpelweg het sluiten van mijn ogen voor het leed en verdriet, waar bepaalde mensen onder gebukt gaan?

NFF staat voor Naarden Foto Festival. En kent vele variabelen. Juist door die verschillen is de bijdrage van vandaag niet te vergelijken met die van gisteren. Ook dat geeft een zeker bekoring, ook dat maakt de wereld voor een moment bepaald weer leefbaar. Op kommer en kwel zit eigenlijk niemand op te wachten, maar ook dat hoort nu eenmaal bij de dagelijkse standaard. Wanneer verleden, heden en toekomst door elkaar gaan vloeien, zijn de beelden van vandaag daar een voorbeeld van. Beelden van een week geleden, gericht op het moment van vandaag met uitzicht op een nog niet zichtbare toekomst. Waar ik voor even een rol in speel. Want dat ik het middelpunt ben van mijn eigen bestaan…