Business as Usual.

De dresscode voor het gala is black tie: voor de dames betekent dit een lange avondjurk en voor de heren een smoking, staat er op de invitatie. Dat hier handgeschept papier aan te pas is gekomen, behoeft geen nadere toelichting. ‘We willen het gala vooral laagdrempelig houden en er een gezellige avond van maken met een zakelijke knipoog’, stelt verder de netwerkclub Business Cafe Alkmaar. Met een prominent lid van de Tweede Kamer en livemuziek, verzorgd door het nummer een dj & saxofonist duo van Nederland: John en Mr. Smith waarbij gelijktijdig de naam wordt genoemd van special guest Rudmer Heerema. ‘De netwerkclub bestaat inmiddels twee jaar en is verbonden met mensen die ondernemend zijn in hart en nieren. Ze hebben een eigen onderneming of zijn ondernemend in hun baan en/of prive. Iedere maand komen ze bij elkaar om elkaars dromen en successen met de club te delen maar vooral om van elkaar te leren.’ Kijk zo’n invitatie staat mij wel aan. Geen lid te kunnen worden van de Junior Kamer, laat staan na mijn veertigste deel uit te maken van een Senioren convent onder de noemer van Senator, geen geld te hebben om lid te mogen zijn van een particuliere beleggingsclub. Te oud voor Rotary, Lions hooguit door middel van het afwikkelen van een wikkel tot mij te nemen, dan wel op de toer te gaan van semi-intellectueel genoegen, blijft het bij mij beperkt tot een casual dracht te weten spijkergoed, een onderbroek van de HEMA om mijn gedachten in woorden te kunnen uiten en opdrachten van de docent van het fotocafe waar mogelijk van een eigen twist te voorzien. Want black tie veronderstelt in mijn ogen ook bruine, leren schoenen, keurig gekapt en verder gepikt en gedreven om door een ringetje te halen. Wel voorzien van een stropdas, waarmee het onderscheid van de voorbeeldig geklede BurgemeesterPiet niet meer opvalt. Haaks op dit verhaal staat de al eerder naar voren gekomen tentoonstelling in Kranenburg in Bergen. De titel Bloot heeft alle deelnemende kunstenaars de gelegenheid gegeven om van alles uit en voor een ander deel alles in de kast te laten. Waardoor de bezoeker met de nodige vraagtekens uiteindelijk het pand verlaat. Terwijl een nogal opvallende waggelgang tekenend is voor het rusteloze karakter wat zich in zijn hoofd manifesteert. Dat ik hier woorden aan ga wijden, heeft geen andere bedoeling dan het einde van deze K10D aan te kondigen. Dat het morgen weer ‘Business as Usual’ zal zijn, dat de wintertijd weer halverwege doet verlangen naar een zomertijd, dat een half uur vooruit dan wel een half uur achteruit dat hele uur halveert waardoor mogelijk minder ongemak wordt ervaren in de biologische klok waar wij nu wel op varen, ook dat kan een standpunt zijn waar die eerder genoemde Businessclub waarschijnlijk bij het Gala geen last van zal hebben. Wanneer de wijsheid uit de kan in keelgaten is verdwenen, de hapjes zich met kaviaar lieten vergelijken, er sprake is geweest van kuit noch hom, was het eindsignaal niet eerder dan dat de kleine uurtjes alsnog het duo op het spoor bracht van die eindtune: ‘het is de tijd, de hoogste tijd’ en om er toch nog een Europese draai aan te geven: ‘Guten Nacht Freunde, es ist zeit fur mich zu gehen, wass ich zu sagen hatte, dauert eine ….’ maar ook daar kan geen sprake meer van zijn. Zelfs de Openbare Ruimte leent zich hooguit voor fijnstof!
P.s. dit bericht kent een aantal schokkende beelden!