Dilemma 6 (Dritter im Bunde).

… dus had zij (Pauline) een hele zak appeltjes mee, want die (spiegel)eitjes waren te vinden op een bord. Wandborden welteverstaan en waar dit een woord is, zijn die borden niet in mijn beeld terug te vinden. Smaakvol gedrapeerd waarbij het krokante bruine randje de uitgehongerde bezoeker misschien het water uit de mond laat lopen en de uitsmijter die elders mogelijk op een terras geserveerd wordt ervoor kan zorgen dat er toch nog wat omzet bij de plaatselijke horeca wordt verhoogd.

En waar ook nog eens gebruik kan worden gemaakt van de ongetwijfeld aanwezige toiletten, hetgeen in de expositiekerk helaas niet kan worden toegestaan. En ook ik had vandaag een ‘glansrol’ (regulator) in die zin dat ik de bezoekers (ruim 160!) mocht attenderen op de handgel na het schrijven van een naam en telefoonnummer voor het mogelijke geval dat dat veronderstelde ‘groene monster’ snode plannen heeft om op een ander tijdstip voor een lokale uitbraak zorg te dragen. Een protocol als richtlijn en het feit dat mensen aan mijn specifieke verzoek voldoen, zorgt ook voor een bepaalde mate van voldoening.

Kunst dus die de belangstelling van menigeen mogelijk op een ander been heeft gezet, waar mensen van hebben genoten en waarbij ook hun belangstelling in complimenten naar voren kwam, helaas niet direct gekoppeld aan de hoop van een verkocht object. Mensen zullen daar misschien over na moeten denken, achter hun oren gaan krabben omtrent de prijs om dan op termijn mogelijk alsnog te besluiten om…
Wanneer je je niet laat zien, mag je ook niet verwachten dat mensen pogingen ondernemen om zich verder te gaan verdiepen in de veelzijdigheid van de betreffende kunstenaar. Het heeft nu eenmaal veel weg dat wanner jij nalaat om aan de weg te gaan timmeren, velen niet op zoek gaan naar dat specifieke werk van die specifieke kunstenaar. Nu ben ik daar niet zo bang voor wanneer dit Pauline Bakker dan wel Katinka Krijgsman betreft, anders wordt het wanneer ik nalaat om aan de ‘Dritter im Bunde’ geen woorden te wijden.

Hetgeen ik dan bij deze ga doen: Joke Mulder! Die met haar doeken en vormen voorzien van een derde dimensie haar werk een collage look/tint in het geheel laat vertonen. Ik omschrijf het wat beroerd, maar hoop dit goed te maken door een tweetal foto’s van haar werk aan dit bericht toe te gaan voegen!