Gewoon anders

Altijd in voor wat anders. Maar hoe anders kan anders gewoon wel zijn”! Zo eenvoudig is het gewoonweg niet, zeker niet wanneer de ander er met een eigen invulling vandoor dreigt te gaan. Compositie in D gewaarmerkt met de stilte van een moment, gevangen in een beeld dat alle verbeelding tart om vervolgens aan het oog van de docent de geheimen ten volle naar voren brengt. Om over de uitvoering van de kunstenaar in ons gezelschap maar te zwijgen, wanneer een schamel applaus vergezeld gaat van bewonderende en verwonderde gezichten van de omstanders. Neen, geen pleidooi om op zijn pad een eigen draad aan het geheel toe te voegen, hooguit dat het aanspoort om op die eigen invulling die eigen interpretatie van een veronderstelde werkelijkheid een mogelijk eigen kleur toe te gaan passen. En toch houd ik in zekere zin een pleidooi om de kunstenaar die in ons allen schuil gaat, voor een moment in het volle licht van een schijnwerper een toevoeging te geven aan het beeld dat hij of zij ons voorhoudt. Zo te zien en vanuit deze invalshoek naar voren gebracht, kan het haast niet anders dan dat ik refereer aan de avond van gisteren. Waarbij de leden van het fotocafe wederom met hun verschillende interpretatie over het voetlicht traden. Als een voorstelling die bij herhaling naar voren wordt gebracht, een performence van het individu ten behoeve van het leeraspect dat als een vorm van een ‘education permanente’ bij voortduring door anderen wordt gestimuleerd… Je begrijpt dat het vandaag weer een verhaal wordt dat neregens op slaat, de invasie die werd aangekondigd heeft zich voorgedaan en het feit dat Liva, Marlies en Vincent hun opwachting zijn gaan maken, voor de nodige reuring hier zorg voor zullen gaan dragen. Wanneer de tijd rijp is, zal ik hier nader op terug komen, en wanneer ik weet wanneer de omstandigheden zodanig zijn dat het vermoeden bestaat dat het geheel anders zal lopen dan gewoon anders, op dat moment zal ik mij wederom op dit medium gaan melden. Maar voorlopig ben ik stomweg van plan om het gewoon zo te doen als ik gewoon ben, tot misschien dat moment waarop het… anders wordt”!