Gouden gevels.

KIJKEN! Veelal op ooghoogte, soms vanuit een kikkerperspectief, zittend dan wel staand en wanneer een ladder ter beschikking staat, een aantal treden daarboven. Of vanuit een grote hoogte, een toren desnoods, een klim naar de hemel dan wel een man in een torenkraan. Maar daar kom je niet eens in de buurt vanwege de veiligheidsvoorschriften. Dus doe ik het maar simpelweg op straat, met beide benen op de grond en richt mijn kijker simpelweg omhoog. Zoom wat in en ben verbaasd wanneer het resultaat iets weergeeft van… ja van wat eigenlijk.

Neem nu grachtenpanden. Kijk naar de gevels en veronderstel dat in de tijd dat die gevels werden opgetrokken nog niemand had gehoord van een ‘welstandscommissie.’ Nu weet ik niet goed wat de adviezen van zo’n welstandscommissie zouden kunnen inhouden, de rooilijn die in Nederland bepalend is en in Belgie een eigen lijn bepaald, rommelig, aan de straat voorzien van een heg om niet veel later een landgoed door hekken omgeven op honderden meters van diezelfde straat te ontwaren. En ook dat heeft wel wat, waar rechtlijnig denken veelal een standaard is geworden, kijk ook eens naar de verkaveling in menig polder, trekt mij het meeste iets dat meandert. Een eigen pad heeft gebaand, zich van geen grens iets aantrekt en stomweg gebruik maakt van dat wat de natuur in petto heeft. Niet iedereen zal daar blij van worden, menigeen heeft goed de schijt in wanneer machines niet in staat zijn om werk uit handen te nemen en waar het trappelend niet gebruikt wordt, is het de boer die daarmee wordt opgezadeld. Om maar eens wat voorbeelden naar voren te brengen.

Vandaag vieren wat gevels de boventoon, met een enkele pui. Simpelweg omdat wij gisteravond uit eten zijn geweest: bij Wolf op de Mient (van harte aan te bevelen!) En wanneer ik buiten aan mijn shaggie lurk valt mijn blik simpelweg omhoog. Denk aan Sammy, die een kop op song heeft gezongen (Ramses Shaffy was de vader van dit lied, waarbij ook regen een rol heeft gespeeld.) Maar dat deert Sammy niet, gelijk de wind was gaan liggen en de ondergaande zon garant stond voor een gouden gloed. Waardoor de gevels een eigen verhaal zijn gaan schrijven!