… het verschil!

‘Aan mijn lijf opnieuw een polonaise’. ’t Is weer eens wat anders dan dat op deze meer dan treurige zondag, met wederom een infuus in mijn linkerhand, geen eetlust en het feit dat ik Ria heb afgeraden om een rit naar het einde van Noord-Holland te wagen, ik gekleed in een pyjamabroek van dit huis mijn lekkage laat uitdijen (over een dij gesproken die van mij ziet er momenteel niet uit), ik gisteren wat foto’s heb genomen waardoor ik vandaag wederom in ‘beperking’ terecht ben gekomen, wel in een rolstoel maar geen andere activiteiten vertoon dan maar weer een dag en de lijdzaamheid tot mij te nemen, ik er morgen misschien wel wat gekleurder op kom te staan. Want ook opstaan was vandaag meer dan vermoeiend, het feit dat de heks van eerdere dagen bekend mijn voorgangster was van het toilet en mij opzadelde met het dichtknijpen van de anus gezeten op de rand van mijn bed, schoenen die ik niet kon bereiken, te triest eigenlijk voor woorden en het geeft voor een deel aan hoe grijs op dit moment mijn gedachten zijn.

Kan er nu eenmaal niet veel meer van maken, ook de LGTv geeft geen voldoening en wanneer een Harry Mens zich laat voorlichten omtrent de zakelijke kant van de Business Nederland (een BV die Shell heeft zien vertrekken, een BV die zich wentelt in de rampspoed van een de burger), een Lange Jaap die niet veel meer doet dan zich in mist te hullen, het overslaan van de lunch en me dan maar troosten met wat Nibb-it sticks, hoe ver kun je zakken op een dag als vandaag.

Niet ver gelukkig, want door op de vijfde etage van dit ziekenhuis te liggen, heb je een uitzicht op…