Kaeskoppenstad 2019

Ik ben een ‘real cheese town dixi stomper’, dat wil zeggen van Alkmaarse komaf en welhaast verplicht om dit weekend gewapend met mijn camera in d’oude stad’ mij onder te dompelen in de Middeleeuwen. Kaeskoppenstad is de naam van dit gebeuren, waar dames van lichte zeden, pestlijders, wezen, vissers en dronkaards het publiek lastig vallen door te schreeuwen, gek te doen door een bord met ‘ik ben gek’ om te hangen, monniken in hun kledij de kerk bemensen, waar schone konsten tentoon worden gesteld, waar een bultenaar vuur spuwt, waar de was in de gracht wordt ontdaan van smerigheid en waar van Foreest vrouwen verlost van een kind.

Chirurgijnen in staat zijn om mensen van pijn te verlossen, waar een tang wordt gehanteerd om een kies te verwijderen, waar drank aanwezig is en een perfect Alkmaars biertje de gulzige drinker probeert te laven. ‘T witte Fortuyn’, een Alkmaars biertje dat de vele brouwerijen van toen weer tot leven probeert te brengen… Drank in de man en dronkelappen met de geest in de kan. Zo eenvoudig kan het onderdompelen in twee dagen vol geschiedenis alsnog een plek krijgen in de turbulentie van de huidige tijd. En die geest dwaalt rond, wordt bestreden door dubieuze kruidendrankjes, de secreten boven de gracht die zich met kwasten laten verhullen, waar spelen kinderen proberen te verlokken en waar een Kaesino de laatste munten probeert binnen te halen.

Een menselijke fruitmachine, waar de eenvoud van de wiskunde aan den volke wordt getoond, waar leraren hun best doen om leerlingen in te wijden, en waar ook nog eens de Alkmaarse voet bij elkaar geharkt wordt. Met sneakers, een hoge hak, een simpele slof, maatje groot en klein door elkaar, waar Geuzen hun boot door de grachten laten glijden, en waar het Alkmaarse ontzet nog een ondergeschikte rol krijgt toebedeeld. De Roode Toren, waar kaarten te bemachtigen zijn, het scannen van de QR code als middel van deze tijd om toegang te verkrijgen, de portofoons die niet zichtbaar worden gedragen, de mobieltjes die het een en ander proberen vast te leggen en alles wat dies meer zij, waar figuranten zich afvragen waar die dingen voor bedoeld zijn en je niet eerder laten gaan voor je een verantwoord antwoord hebt gegeven…

Daar gaat het om, daar draait het om en waar de kindermolen, het Rad van Avontuur en het sjoelen met uit de hand gelopen houten kazen, een ander vorm van vermaak is. Waar je kunt schieten met een pijl en boog, waar de Laurentiuskerk een monument van devotie en stilte biedt, waar de mens in al zijn of haar hoedanigheden het volk weet te betoveren, en dat twee dagen lang. Dat ik hiernaar utkijk…