Mijn kleine ‘zussie’

Neen, ik voel me niet altijd geroepen. En wanneer wel, dan durf ik aan mezelf te gaan twijfelen. Wanneer ik mij iets voorneem, bijvoorbeeld om een ode aan mijn zussie te schrijven, is het maar de vraag of dat wat ik heb bedacht overkomt. Zijn het de juiste woorden die ik neerschrijf, heeft het wel zin om een terugblik in een enkele zin naar voren te brengen, dien ik zelf als smaakmaker te gaan fungeren of deed/doe ik er beter aan door me over te geven aan dat wat zich op dat andere moment voordoet?

Morgen wordt mijn kleine zussie zestig. 60! Nu is ze gelukkig niet klein, in die zin dat ik waarschijnlijk wel twee keer in haar pas, hetgeen aan mijn gewicht te danken is, maar blijft ze toch mijn kleine zussie. Maar aan haar kwaliteiten hoef je niet te twijfelen. Die heeft zij in bijzonder grote mate. Of dit nu haar creativiteit betreft dan wel inzicht in de ander, dan wel haar kennis omtrent de Nederlandse taal of de arbeid die zij verricht (als arbeidsdeskundige), het oog dat zij verbergt achter haar camera, de smaakmakers die zij uit taarten tovert, de drank die wij drinken en het gemak waarop zij de hapjes op tafel zet, voor een ding heeft ze weinig gevoel: huishouden.
Ook dat heeft zij niet van een vreemd, onze moeder was met ditzelfde gemis behept.En wanneer je besluit om spontaan bij hen langs te komen, is het eerste wat zij zegt: ‘let niet op de rommel…’ Ook Jan Steen zou zich hier niet schuldig over voelen.

Daar moet je even doorheen kijken en wat haar oog ziet, maken haar handen. Keramiek kent schijnbaar geen geheimen meer voor haar, ook het werken in was om later een brons te kunnen gieten gaat haar makkelijk af en wanneer de kerstboom omgekeerd aan het plafond in de kamer komt te hangen, de juke box wordt opgestart en je weet dat ze allergisch is voor katten, kijk dan niet vreemd op wanneer er twee katten door het huis heen houden…

Dus schreef ik een tekst, was het alleen maar om mijn eigen gemoed tevreden te stellen. Mijn kleine zussie is groter gegroeid. En daar ben ik waarlijk trots op!