Pauline Bakker onder anderen

Verruiging waar ik mogelijk verruwing bedoel. Het heeft wat weg dat de penseelstreken die ik van haar gewend was, aan het veranderen zijn. Het effect blijft immer herkenbaar: een typische Pauline Bakker. Aansprekend werk maakt zij in mijn ogen, het aansprekende ligt in het feit dat zij diverse stijlen hanteert, waarbij water een niet onbelangrijke rol blijft spelen.

Naast het gegeven dat haar werken ook iets desolaats kunnen oproepen. Een landschap, een highway, een simpele loods met een tweetal auto’s, een Hooglander in een door bomen omzoomd landschap en altijd weer die specifieke herkenbaarheid. Haar werk prikkelt niet alleen, maar zet me ook veelvuldig aan het denken. Over wat haar heeft bewogen om de gedachten die zij had om te zetten in haar schilderijen. Werken die er, naar mijn idee, toe doen.

Pauline, woonachtig in Bergen en een begenadigd kunstenaar. Een dorp dat zich kenmerkt door de kunstenaars die zich in het verleden en het heden hebben gemanifesteerd. Een eigen school hebben opgericht, waarbij de specifieke Bergense School de nodige erkenning heeft gekregen. Waar het museum Kranenburgh als een uitschieter het nodige werk in depot heeft, waar andere kunstenaars uit den lande worden uitgenodigd en waar een Museumjaarkaart het genoegen biedt om van de exposities deelgenoot te worden.

Geen pleidooi dit keer, maar meer een oproep om daar eens een bezoek aan te gaan brengen. Al was het alleen maar om ook bij de aanwezige kunstuitleen om je heen te kijken. Als de kastjes van Willen Schotten je kunnen bekoren, als de kleine schilderijen je weten te pakken en wanneer je het besluit neemt om eens met werken van anderen in je huiskamer te gaan stoeien, een uitgelezen plaats om dingen te zien die je niet zo snel op andere plekken mag verwachten…